Λουκέτο στο κλειστό κολυμβητήριο της Καβάλας

«Τα μαύρα Χριστούγεννα» για το κλειστό κολυμβητήριο της Καβάλας

Το αίμα παγώνει στο κολυμβητήριο της Καβάλας. Οι χεριές στις διαδρομές μουδιασμένες. Ο κεραυνός που όλοι φοβόμασταν έπεσε. Η ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ αποφάσισε και ο δήμαρχος συμφώνησε: ο κολυμβητήριο θα κλείσει.
Το αίμα παγώνει στο κολυμβητήριο της Καβάλας. Οι χεριές στις διαδρομές μουδιασμένες. Ο κεραυνός που όλοι φοβόμασταν έπεσε. Η ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ αποφάσισε και ο δήμαρχος συμφώνησε: ο κολυμβητήριο θα κλείσει.
Οι αιτιολογίες – δικαιολογίες πολλές: δεν υπάρχουν χρήματα για να θερμανθεί το νερό της πισίνας επειδή λόγω της καταστροφής της στέγης απαιτούνται μεγάλα ποσά, η πρώτη και επίσημη. Είχε κακοτεχνίες και ήταν δύσκολο να λειτουργήσει, η δεύτερη και ανεπίσημη για να δικαιολογήσει την πρώτη. Κι ήρθε και τρίτη και τέταρτη και πέμπτη...
Το ερώτημα που κρέμεται στα χείλη των μεγάλων δεν βρίσκει απάντηση: πόσα είναι αυτά τα επιπλέον έξοδα;
Το ερώτημα που κρέμεται στα χείλη των παιδιών είναι ένα: αν δεν ξανανοίξει το κολυμβητήριο, θα μας πηγαίνετε στη Δράμα για να κολυμπάμε;

Τετάρτη βράδυ, 22 Δεκεμβρίου 2010.Ένα παιδί δεκατριών ετών, η Αθηνά Π. (το πρόσωπο πραγματικό, το όνομα φανταστικό) κάθεται μπροστά στον υπολογιστή της. Μεθαύριο θέλει να πει τα κάλαντα. Ποια κάλαντα; Αυτά που αναγγέλλουν τα χαρούμενα Χριστούγεννα;
Όχι, φέτος αυτό το παιδί μαζί με άλλα παιδιά θα καλαντίσουν «Τα μαύρα Χριστούγεννα».

Και η Αθηνά Π. γράφει:
ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Τρίγωνα κάλαντα κύκλοι και λοιπά,
αυτά είναι προβλήματα που έχουν τα παιδιά.
Τρίγωνα κάλαντα του προβληματισμού
Το κολύμπι μια φωλιά του αθλητισμού.
Το στέκι μας αυτό θα κλείσει γιορτινό
Μήνυμα θα φέρουμε ΔΕ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠ’ ΕΔΩ.
Αθλούνται τα παιδιά καθημερινά
Και ήρθαν οι επιτήδειοι να φάνε τα λεφτά.Γι΄ αυτό κι εμείς εδώ σας λέμε με θυμό
Ξυπνήστε μη καθόσαστε και κάντε το ΣΩΣΤΟ!
Τρίγωνα κάλαντα λαμπάκια γιορτινά
Πράξεις εμείς θέλουμε και όχι μπλα μπλα μπλα.
Τρίγωνα κάλαντα και κλείνουμε μ’ αυτό
Το κολυμβητήριο θα μείνει ΑΝΟΙΧΤΟ!!!

Μέσω του διαδικτύου, μέσω του facebook τα παιδιά οργανώνονται.

Πέμπτη απόγευμα, 23 Δεκεμβρίου 2010.Στο κολυμβητήριο τα παιδιά έχουν όλα στα χέρια τους «Τα μαύρα Χριστούγεννα». Κι αποφασίζουν. Την παραμονή των Χριστουγέννων θα τα ψάλλουμε στο δήμαρχο. Συνάντηση στις 11:15 το πρωί έξω από το Δημαρχείο.
Οι γονείς παίρνουμε στα χέρια μας «Τα μαύρα Χριστούγεννα». Κι όσο τα παιδιά μας οργανώνονται εμείς αρχίζουμε την κριτική. Αν πρέπει να ειπωθεί αυτό, αν πρέπει να ειπωθεί και εκείνο…

Παρασκευή πρωί, 24 Δεκεμβρίου 2010.Συνοδεύουμε τα παιδιά μας στο Δημαρχείο. Έχουν πάρει τα τριγωνάκια τους, έχουν μάθει απ΄ έξω τα λόγια.
Οι μεγάλοι έχουμε στα χέρια μας το κείμενο και συνεχίζουμε να το βλέπουμε με σκεπτικισμό. Μήπως αυτό να το λέγαμε έτσι, μήπως αυτό να το λέγαμε αλλιώς.
Να το λέγαμε; Μα δεν το λέμε εμείς. Τα παιδιά το είπαν. Είμαστε συγκλονισμένοι. Λέξεις-μαχαίρια μες τα κάλαντα νιώθουμε να τα ψάλλουν και σ’ εμάς: «προβληματισμός», «θυμός», «επιτήδειοι», «ξυπνήστε», «σωστό»…
Τα παιδιά μας ανεβαίνουν προς το Δήμαρχο και του ψάλλουν «Τα μαύρα Χριστούγεννα». Ο δήμαρχος χαμογελά αχνά και φυσικά ζητά να βγεί μαζί τους την καθιερωμένη φωτογραφία. Φεύγοντας λέει: «Και του χρόνου καλύτερα κάλαντα».
«Αυτό είναι στο χέρι σας», ακούγεται μια φωνή.
«Να μας εξηγήσουν οι γονείς τι σημαίνει «ήρθαν οι επιτήδειοι να φάνε τα λεφτά», απαντά ο δήμαρχος.
«Ένα δεκατριάχρονο το έγραψε, όχι οι γονείς. Κι εγώ έκλαιγα που το διάβασα χθες βράδυ. Ένα δεκατριάχρονο το έγραψε μόνο του».
«Προφανώς τ’ ακούει στο σπίτι του».
Όχι, κε Δήμαρχε. Η μικρή Αθηνά Π., όπως και τα υπόλοιπα παιδιά, δεν τ΄ άκουσαν στο σπίτι τους. Τ΄ ακούν εδώ και χρόνια στους δέκτες των τηλεοράσεων όπου μαθαίνουν ότι όλοι μαζί τα φάγαμε, τ’ ακούν στις προεκλογικές εκστρατείες. Αλλά δεν το ακούν μόνον. Το ζουν στη μικρή καθημερινότητά τους στο σπίτι, στο σχολείο, στο κολυμβητήριο όταν βλέπουν τους γονείς τους να δυσκολεύονται, όταν βλέπουν τις αίθουσες των σχολείων να στάζουν νερό όταν βρέχει, όταν παίρνουν υποσχέσεις που τις βλέπουν λίγες ημέρες μετά να αλλάζουν.
Εμείς οι γονείς αυτών των παιδιών νιώθουμε συγκλονισμένοι. «Τα μαύρα Χριστούγεννα» κλείνουν μέσα τους την εικόνα των παιδιών μας για όλους μας. Κι έτσι όπως τα καταφέραμε ψάχνουμε να βρούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να την αλλάξουμε.
Τα παιδιά ήρθαν να σας τα ψάλλουν, κε Δήμαρχε, με την ελπίδα να τα διαψεύσετε. Ήρθαν στον άρχοντα της πόλης τους να πουν τα παράπονά τους και να πάρουν για κέρασμα την ελπίδα για τη ζωή τους… Τι θα τους κεράσετε;
Σας ευχόμαστε «Άσπρα Χριστούγεννα», κε Δήμαρχε.
Αλέκα Νικολαΐδου – Καλαποθάκου
Μαμά του Ερμή, του Θαλή και του Αναστάση αλλά και της Κατερίνας, του Ιάκωβου, του Στέλιου, της Μαρίας, της Παναγιώτας, του Κωνσταντίνου, του Θανάση, της Ιωάννας, του ……………, του ………………, του …………….

ΠΗΓΗ