Χωρισμένοι γονείς και άγαμες μητέρες "βασανίζουν" τα παιδιά

 Η αύξηση των περιστατικών κακοποίησης και αμέλειας ανηλίκων, τοποθέτησης μεγάλου αριθμού παιδιών σε κρατική φροντίδα και απόπειρας αυτοκτονιών εφήβων, έχει τη ρίζα του στην αύξηση του αριθμού των μονογονεϊκών οικογενειών, των άγαμων ζευγαριών ή χωρισμένων γονιών, σύμφωνα με πρόσφατη αυστραλιανή έρευνα.

Συγγραφέας της έρευνας είναι ο Πάτρικ Πάρκινσον, καθηγητής Νομικής του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ ο οποίος θεωρείται και ο αρχιτέκτονας των αλλαγών της νομοθεσίας του Οικογενειακού Δικαίου, το 2006, επί κυβέρνησης Χάουαρντ, όπου – μεταξύ άλλων – εξασφαλίστηκαν ίσα δικαιώματα φροντίδας των παιδιών χωρισμένων γονιών.

Σήμερα, ο ίδιος ζητά από την κυβέρνηση αναθεώρηση του νόμου αναφορικά με την οικογένεια: "Οι κυβερνήσεις στην Αυστραλία δε γίνεται να συνεχίσουν να αγνοούν ότι δύο γονείς προσφέρουν καλύτερες προοπτικές στα παιδιά από ό,τι ο ένας μόνος του και το πιο σταθερό, ασφαλές και προστατευτικό περιβάλλον για τα παιδιά είναι όταν οι γονείς τους είναι – και παραμένουν – παντρεμένοι" αναφέρεται στη μελέτη.
 
Μεταξύ των στοιχείων που εντοπίστηκαν στη μελέτη είναι τα εξής:


- Από το 1998 τριπλασιάστηκε ο αριθμός των κακοποιημένων ή παραμελημένων παιδιών.
- Την ίδια χρονική περίοδο, διπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών που είναι σε κρατική φροντίδα.
- Σημειώθηκε 66% αύξηση στις απόπειρες αυτοκτονίας εφήβων 12 – 14 χρόνων μεταξύ 1996 -97 και 2005-2006.
- Αύξηση από 28% σε 38% των περιπτώσεων που έφηβες έπεσαν θύματα σεξουαλικής βίας στο διάστημα 2002 – 2008.
- Διπλασιάστηκε ο αριθμός των κοριτσιών ηλικίας 15 – 24 ετών που εισήχθησαν σε νοσοκομεία για υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, την χρονική περίοδο 1998 – 2009.
Ο καθηγητής Πάρκινσον απευθύνει έκκληση προς την κυβέρνηση για μια μαζική και εκτεταμένη συγκρότηση εκπαιδευτικών σειρών για γονείς σε όλη την επικράτεια. Τα μαθήματα θα δίδονται από ειδικά εκπαιδευμένους εθελοντές σε διάφορους οργανισμούς.


Η έρευνα η οποία φέρει την ονομασία "Για Χάρη των Παιδιών" (For Kids’Sake) έγινε με πρωτοβουλία του Χριστιανικού Αυστραλιανού Λόμπι.


Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, περίπου το 25% των παιδιών που γεννήθηκαν μεταξύ 1981 – 85, προέρχονται από άγαμη μητέρα ή μέχρι τα 15 τους χρόνια οι γονείς τους είχαν χωρίσει. Ποσοστό τρεις φορές υψηλότερο από εκείνων που γεννήθηκαν μεταπολεμικά.
 
Βλέπε ακόμα :  Κρίσιμα τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών.

Κρίσιμα τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών

Η φράση «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα» αποκτά νέο νόημα, όπως δείχνουν νέα επιστημονικά ευρήματα.

Το στρες που νιώθουν οι γονείς κατά τα πρώτα χρόνια ζωής των παιδιών τους, μπορεί να αφήσει αποτυπώματα διαρκείας στα γονίδια των αγοριών και των κοριτσιών τους. Τα γενετικά αυτά ίχνη κρατούν μέχρι την εφηβεία και τελικά επηρεάζουν τον τρόπο έκφρασης των γονιδίων των παιδιών στην κατοπινή ζωή τους. Με αυτό τον μηχανισμό, που ονομάζεται «επιγενετικός» στη βιολογία, τα πρώιμα άγχη των γονέων προκαλούν μεταβολές στις οργανικές και τελικά στις ψυχολογικές λειτουργίες των παιδιών τους, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα.


Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ιατρικής γενετικής Μάικλ Κόμπορ του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας και του Ινστιτούτου Ερευνών για το Παιδί και την Οικογένεια, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ανάπτυξης των παιδιών «Child Development», μελέτησαν δείγματα DNA από παιδιά.
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσο μεγαλύτερο ήταν το στρες (κατάθλιψη, οικογενειακό άγχος, οικονομικά προβλήματα κ.α.) μεταξύ των γονέων κατά τα πρώτα τέσσερα χρόνια ζωής ενός παιδιού, τόσο μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό μεθυλίωσης στο γενετικό κώδικά του (DNA), όταν πια το παιδί είχε γίνει έφηβος.


Η μεθυλίωση αποτελεί κεντρικό συστατικό της επιγενετικής, δηλαδή της τροποποιημένης έκφρασης των γονιδίων ενός ανθρώπου μετά τη γέννησή του, υπό την επήρεια του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντός του. Κατά την μεθυλίωση, μια χημική ομάδα προσκολλάται σε τμήματα του DNA, λειτουργώντας ως «διακόπτης» που μεταβάλλει την έκφραση και δράση ενός γονιδίου. Η επιγενετική έρχεται να επαναπροσδιορίσει τις αρχικές εντολές που περιέχει ο γενετικός κώδικας ενός ανθρώπου κατά τη γέννησή του, χάρη στην κληρονομικότητά του.


Η έρευνα διαπίστωσε ότι, όσον αφορά τις επιγενετικές αλλαγές στα παιδιά, το άγχος της μητέρας παίζει μεγαλύτερο ρόλο από το άγχος του πατέρα τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια, ενώ το άγχος του πατέρα έχει πιο βαρύνουσα σημασία, σε σχέση με το άγχος της μητέρας, κυρίως στα κορίτσια. Έτσι, γενικότερα, ο ρόλος του στρες στην μητέρα είναι σημαντικότερος από αυτόν του πατέρα, αναφορικά με τις κατοπινές αλλαγές στα γονίδια των παιδιών τους. Η μελέτη δείχνει ότι το στρες της μητέρας επιφέρει περισσότερες επιγενετικές αλλαγές στα παιδιά, όταν αυτό υπάρχει κυρίως κατά τη νηπιακή ηλικία των τελευταίων, ιδιαίτερα κατά το πρώτο έτος της ζωής τους. Αντίθετα, η επιγενετική επίδραση του πατέρα φαίνεται να είναι μεγαλύτερη κατά την μετα-νηπιακή ηλικία του παιδιού, δηλαδή στον τρίτο ή τέταρτο χρόνο της ζωής των παιδιών.


Όπως είπε ο Κομπόρ, η νέα έρευνα παρέχει την πρώτη απόδειξη ότι οι αναποδιές και τα άγχη στην προσωπική ζωή των γονιών, κατά τη διάρκεια της προσχολικής περιόδου των παιδιών τους, «οδηγεί σε διακριτές μεταβολές στο ‘επιγονιδίωμά’ τους, μετρήσιμες πάνω από μια δεκαετία αργότερα. Αυτό κυριολεκτικά μας δείχνει ένα μηχανισμό μέσω του οποίου οι εμπειρίες εισχωρούν στο δέρμα μας, για να μας συντροφεύσουν για μια μακρά χρονική περίοδο», ίσως και για όλη την υπόλοιπη ζωή του παιδιού.


Όπως τόνισαν οι ερευνητές, η νέα μελέτη επιβεβαιώνει με βιολογικό τρόπου αυτό που είναι γνωστό από άλλες έρευνες, ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι κρίσιμα για τι θα συμβεί σε ένα άνθρωπο αργότερα στη ζωή του. Μεταξύ άλλων, εξηγεί γιατί τα παιδιά από οικογένειες ανώτερου κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου, που συνήθως έχουν λιγότερα άγχη, διαθέτουν στην κατοπινή ζωή τους γενικά καλύτερη υγεία.

Βλέπε ακόμα : Χωρισμένοι γονείς και άγαμες μητέρες "βασανίζουν" τα παιδιά.

Οι καλύτερες μαμάδες είναι οι... μπαμπάδες!

Ιδανικοί για τη φροντίδα βρεφών από τη φύση τους φαίνεται πως είναι οι άντρες, καθώς όπως ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες, τα επίπεδα της ορμόνης «τεστοστερόνη» που πυροδοτεί τις εξάρσεις της ανδρικής… παρόρμησης, φθίνουν άμεσα όταν κάποιος γίνεται πατέρας. Αποτέλεσμα της διαδικασίας είναι ο πατέρας να είναι περισσότερο αφοσιωμένος στην οικογένεια, αφού δεν θα έχει ορμονική ώθηση για σεξουαλικές επαφές.

Το έναυσμα για τη μελέτη ήταν όχι κάποια παρατήρηση στη συμπεριφορά του νέου πατέρα, αλλά η ομοιότητα του ανθρώπου με είδη ζώων, των οποίων τα αρσενικά αναλαμβάνουν τη φροντίδα των νεογνών τους.

Στο πλαίσιο της μελέτης, ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν στο Ιλινόι των ΗΠΑ έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 624 νεαρούς άνδρες έως 26 ετών πριν και μετά την απόκτηση απογόνων.

Αυτό που ανακάλυψαν, μέσα από εργαστηριακούς ελέγχους και σε συνδυασμό με την ενασχόληση που είχαν με τα βρέφη τους, ήταν ότι μόλις κάποιος γινόταν πατέρας, τα επίπεδα της τεστοστερόνης έπεφταν δραματικά. Μάλιστα, όσοι είχαν νεογέννητα μικρότερα των 30 ημερών, είχαν εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης. Επιπλέον, όλοι όσοι ασχολούνταν ιδιαίτερα με τη φροντίδα των βρεφών τους, είχαν ακόμη πιο λίγη τεστοστερόνη στο αίμα τους.

Οι ειδικοί το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό, καθώς η φύση έχει προβλέψει ότι η τεστοστερόνη είναι υπεύθυνη για την ώθηση σε ερωτική πράξη με απόλυτο στόχο την τεκνοποίηση. Έτσι, από τη στιγμή που έρχεται το παιδί στη ζωή, δεν έχει και αιτιολογία ύπαρξης η ορμόνη στον οργανισμό και μάλιστα σε υψηλά επίπεδα. Τα νεογνά δηλαδή προκαλούν στους μπαμπάδες τους ένα τύπο «βιοχημικού ευνουχισμού».

«Όσο και εάν υπάρχει ως εντύπωση πως η μητέρα είναι αυτή που συνδέεται με το μωρό, επειδή κυοφορεί και θηλάζει και ότι ο πατέρας είναι εκτός αυτής της βιολογικής σχέσεις και οι άνδρες είναι τελικά βιολογικά προγραμματισμένοι γι’ αυτή τη σοβαρή ευθύνη», εξηγεί ο Κρίστοφερ Κουζάβα, ένας εκ των υπευθύνων της μελέτης. Ο ίδιος λέει πως «η πατρότητα και οι απαιτήσεις που έχει ένα βρέφος, προϋποθέτουν πολλές συναισθηματικές μεταβολές και σωματικές αλλαγές. Η έρευνα αποδεικνύει ότι η βιολογία του άνδρα μπορεί να αλλάξει σημαντικά ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει τις απαιτήσεις που του επιβάλει η κατάσταση της πατρότητας».

Επιπλέον, οι ειδικοί εκτιμούν πως τα μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης μπορεί να παρέχουν προστασία στον οργανισμό έναντι αρκετών χρόνιων νοσημάτων, γεγονός που εξηγεί γιατί οι παντρεμένοι και οι πατεράδες γενικά χαίρουν καλύτερης υγείας, από τους συνομήλικούς τους διαζευγμένους ή εργένηδες.

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας ο Δρ Άσλεϊ Γκρόσμαν από τη Βρετανική Ενδοκρινολογική Εταιρεία τα χαρακτηρίζει ως «εξελικτικά, αν αποδεχθούμε την άποψη ότι οι άνδρες με χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης είναι πιθανότερο να είναι μονογαμικοί και να εμπλέκονται πιο ενεργά στην φροντίδα των παιδιών τους. Ωστόσο, είναι σημαντικό να ελέγξουμε σε βάθος τη σχέση των επιπέδων της τεστοστερόνης με την συμπεριφορά του άνδρα, πριν καταλήξουμε σε οριστικά συμπεράσματα.»

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.


ΠΗΓΗ

Η πατρότητα ρίχνει τα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα.

BBC - ΛΟΝΔΙΝΟ. Η εμφάνιση ενός βρέφους στη ζωή ενός άνδρα ρίχνει αισθητά τα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα, τόσο που εγγυάται, τουλάχιστον για λίγο, την πίστη και αφοσίωσή του στην οικογένεια...

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι επιστήμονες, βεβαιώνοντας ότι η πατρότητα και η φροντίδα των τέκνων συνοδεύεται από μια εντυπωσιακή βιολογική αλλαγή και αυξάνει τις πιθανότητες του άνδρα να μείνει μονογαμικός. Προκύπτει δε ότι όσο περισσότερο ασχολείται ο πατέρας με το βρέφος -αλλάζοντας πάνες ή οργανώνοντας τα γεύματά του- τόσο μεγαλύτερη μείωση της ορμόνης θα υφίσταται.

Η έρευνα έγινε στις Φιλιππίνες από επιστημονική ομάδα του Northwestern University και δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό PNAS. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Κουζάουα, μελέτησαν τις περιπτώσεις 624 ανδρών, πριν και μετά την πατρότητα. Η τεστοστερόνη, όπως είναι γνωστό, ενισχύει τη σεξουαλική διάθεση του άνδρα και τον ωθεί να αναζητήσει ταίρι. Οπως διαπιστώθηκε μετά τη μελέτη, όμως, μόλις ο άνδρας αποκτήσει παιδί υφίσταται μείωση αυτής της ορμόνης. Ανδρες με νεογέννητα βρέφη, που δεν έχουν κλείσει μήνα, έχουν ιδιαίτερα μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα. Μεγάλες πτώσεις παρατηρούνται επίσης σε όσους ασχολούνται με τη φροντίδα και περίθαλψη των παιδιών. «Η μελέτη μάς δείχνει ότι οι πατεράδες είναι βιολογικά προετοιμασμένοι για να αναλάβουν τις ευθύνες τους», δήλωσε ο κ. Κουζάουα. «Η πατρότητα και οι νέες συνθήκες που δημιουργούνται με την εμφάνιση του νεογέννητου απαιτούν συναισθηματική, ψυχολογική και φυσική προσαρμογή. Η μελέτη μάς δείχνει ότι η βιολογία ενός άνδρα μπορεί να αλλάξει επί της ουσίας ώστε να γίνει αυτή η προσαρμογή».

Οι ερευνητές πιστεύουν επίσης ότι τα μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης μπορεί να προστατεύουν έναντι ορισμένων χρόνιων ασθενειών, εκτίμηση που θα εξηγούσε, εν μέρει, γιατί οι νυμφευμένοι άνδρες και οικογενειάρχες συχνά έχουν καλύτερη υγεία από τους εργένηδες της ίδιας ηλικίας.

Οπως δήλωσε στο BBC, ο καθηγητής Ασλεϊ Γκρόσμαν, εκπρόσωπος της βρετανικής Κοινωνίας της Ενδοκρινολογίας, η ζωή και η βιολογία μπορεί να είναι «πολύ πιο περίπλοκες και μεταβλητές απ’ ό, τι πιστεύαμε. Η έρευνα καταδεικνύει τις διαφορές συμπεριφοράς μεταξύ του ατόμου που ερωτοτροπεί και εκείνου που γίνεται γονιός, με την πρώτη κατάσταση να απαιτεί υψηλή τεστοστερόνη και τη δεύτερη χαμηλή».

Εντυπωσιακά χαρακτήρισε τα αποτελέσματα της έρευνας ο δρ Αλαν Πέισι, λέκτορας της Ανδρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ: «Τα επίπεδα τεστοστερόνης στον άνδρα, σε γενικές γραμμές, δεν αλλάζουν τόσο πολύ. Μπορεί να πέσουν σταδιακά καθώς οι άνδρες γερνούν και να αλλάξουν στο πλαίσιο της αντίδρασης έναντι ορισμένων ιατρικών συνθηκών και θεραπειών. Αλλά τόσο δραματικές αλλαγές για την προσαρμογή στην οικογενειακή ζωή είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον!»

ΠΗΓΗ

Από την πρώτη γραμμή του Αφγανιστάν

Commandos4Justice
Πεζοναύτες, σε επικίνδυνη αποστολή στο Αφγανιστάν, και με επικρεμάμενη  την οργή των ανωτέρων τους, υποστηρίζουν την νέα εκστρατεία κατά της αποξένωσης των διαζευγμένων πατεράδων από τα παιδιά τους.

ΠΗΓΗ

Τα 150 παιδιά ενός αόρατου πατέρα

Οι χωρίς όριο τεχνητές γονιμοποιήσεις με σπέρμα από τον ίδιο δότη προκαλούν ανησυχία σε γονείς και επιστήμονες
THE NEW YORK TIMES, Της Jacqueline Mroz
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 08 Σεπτεμβρίου 2011

Πριν από επτά χρόνια, η Σίνθια Ντέιλι και ο σύντροφός της κατέφυγαν σε δωρητή σπέρματος. Ηλπιζαν πως μια μέρα ο γιος τους θα μπορούσε να γνωρίσει μερικά από τα ετεροθαλή αδέλφια του και να σχηματίσει ένα είδος σύγχρονης διευρυμένης οικογένειας, έτσι η Σίνθια αναζήτησε μέσω του Ιντερνετ άλλα παιδιά που είχαν γεννηθεί από τον ίδιο δωρητή. Και διαπίστωσε πως, στη διάρκεια των ετών, ο αριθμός των παιδιών αυτών δεν έπαψε να αυξάνεται.
Σήμερα υπάρχουν 150 παιδιά, που όλα έχουν συλληφθεί με το σπέρμα του ίδιου δότη.
Και συνεχίζουν να αυξάνονται.

Καθώς ολοένα και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να αποκτήσουν παιδί χωρίς σύντροφο και μεγαλώνει ο αριθμός των παιδιών που γεννιούνται με τεχνητή γονιμοποίηση, αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους υπερμεγέθεις ομάδες ετεροθαλών αδελφών. Η ομάδα του παιδιού της Σίνθιας Ντέιλι είναι από τις μεγαλύτερες, αλλά πολλές άλλες, οι οποίες περιλαμβάνουν 50 ή περισσότερα αδέλφια, εμφανίζονται επίσης σε ιστότοπους και σε ομάδες συζήτησης.
Με ανάλογο ρυθμό αυξάνονται όμως και οι ανησυχίες μεταξύ γονιών, δωρητών και ιατρικών εμπειρογνωμόνων για τις εν δυνάμει αρνητικές συνέπειες που μπορεί να έχει το γεγονός ότι τόσο πολλά παιδιά προέρχονται από τον ίδιο δωρητή. Γονίδια σπάνιων ασθενειών μπορεί να διαδοθούν έτσι ευρύτερα, ενώ μερικοί ειδικοί επισημαίνουν πως αυξάνεται η πιθανότητα τυχαίας αιμομιξίας μεταξύ ετεροθαλών αδελφών.


ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΕΡΔΗ. Οι επικριτές επισημαίνουν πως οι κλινικές γονιμότητας και οι τράπεζες σπέρματος αποκομίζουν τεράστια κέρδη επιτρέποντας να συλλαμβάνονται υπερβολικά πολλά παιδιά με το σπέρμα δημοφιλών δωρητών και πως πρέπει να δίνονται στις οικογένειες περισσότερες πληροφορίες για την υγεία των δωρητών, καθώς και για την υγεία των παιδιών που συλλαμβάνονται με το σπέρμα τους. Ζητούν επίσης να τεθούν νόμιμα όρια για τον αριθμό των παιδιών που συλλαμβάνονται χρησιμοποιώντας το σπέρμα του ίδιου δωρητή, καθώς και να επανεξεταστεί η ανωνυμία που καλύπτει πολλούς δωρητές.
Ενώ σε άλλες χώρες, όπως η Βρετανία, η Γαλλία και η Σουηδία, καθορίζεται διά νόμου ο αριθμός των παιδιών που μπορούν να έρθουν στον κόσμο με το σπέρμα του ίδιου δωρητή, στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν όρια, παρά μόνο οι κατευθυντήριες γραμμές που δημοσιεύονται από την Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής. Αυτή η επαγγελματική οργάνωση συνιστά, σε πληθυσμό 800.000, να περιορίζονται οι γονιμοποιήσεις στα 25 μωρά ανά δωρητή. Ουδείς γνωρίζει με σιγουριά πόσα παιδιά γεννιούνται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ χάρη στο σπέρμα δωρητών. Μερικοί υποστηρίζουν πως μπορεί να είναι από 30.000 ώς 60.000, ίσως και περισσότερα.

ΜΗΤΡΩΟ. Οι μητέρες παιδιών δωρητών καλούνται να αναφέρουν σε εθελοντική βάση στην τράπεζα σπέρματος τη γέννηση ενός παιδιού, όμως το κάνει μόνο το 20%-40%, λέει η Γουέντι Κρέιμερ, ιδρύτρια του Donor Sibling Registry, ενός είδους μητρώου των παιδιών που γεννιούνται με το σπέρμα δωρητών. Πολλές οικογένειες έχουν στραφεί μέχρι σήμερα στον ιστότοπο donorsiblingregistry.com για να βρουν πληροφορίες για τα ετεροθαλή αδέλφια κάποιου παιδιού. Και πολλοί μένουν εμβρόντητοι όταν ανακαλύπτουν πόσα ετεροθαλή αδέλφια έχει το παιδί τους.