Ο μικρός Απόλλων, μαθητής δημοτικού, απήγγειλε ποίημα στην γιορτή του σχολείου του.
Λαέ, δούλε, δειλέ, δε σε σώζει
η φυγή στη φριχτή συμφορά,
στην ψυχή της Ελλάδας δεσπόζει
των ηρώων μια φλόγα ιερά.
Με την φλόγα η Ελλάδα θ' ανάψει
μια πελώρια στον κόσμο φωτιά,
τους μιαρούς, τους τυράννους θα κάψει,
πάλι ο κόσμος θα βρεί Λευτεριά
η φυγή στη φριχτή συμφορά,
στην ψυχή της Ελλάδας δεσπόζει
των ηρώων μια φλόγα ιερά.
Με την φλόγα η Ελλάδα θ' ανάψει
μια πελώρια στον κόσμο φωτιά,
τους μιαρούς, τους τυράννους θα κάψει,
πάλι ο κόσμος θα βρεί Λευτεριά
Το άλλο πρωί ο πατέρας του τον πήγε να δει την παρέλαση.
Μετά του διηγήθηκε ιστορίες από την κατοχή που έμαθε από τον δικό του πατέρα, μα και ιστορίες από της μάχες που πολέμησε ο παππούς του, και άκουγε μικρός.
Του έμαθε πώς με λίγα όπλα και πολύ ψυχή πολεμήσαμε γενναία , και οι ξένοι είπανε για μας, πως από εδώ και πέρα δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Του χρόνου ο μικρός Απόλλωνας θα πει ποίημα;
Θα παρελάσει;
Μήπως «θυμηθεί» ότι η 28η Οκτωβρίου είναι «Παγκόσμια ημέρα Κινουμένων Σχεδίων»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου