Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα International Men's Day - November 19

Η Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα (International Men's Day),
δεν έχει αναγνωρισθεί, ακόμα, επίσημα από τον ΟΗΕ.
Πρωτογιορτάστηκε στις 19 Νοεμβρίου 1999 στα νησιά Τρίνιδαδ και Τομπάγκο της Καραϊβικής, με πρωτοβουλία του δρος Τζέρομ Τιλακσίνγκ.

 

 

Για περισσότερα, επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα.

http://www.internationalmensday.com/

Ο νέος «τύπος» οικογένειας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Από την "ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΣΕΡΡΩΝ"

 

ΠΗΓΗ : "ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΣΕΡΡΩΝ"

Οι επιπτώσεις του Διαζυγίου στα παιδιά.

 

Έρευνα του "University College" του Λονδίνου.

«Υποθήκη» για ανθυγιεινές συνήθειες το διαζύγιο των γονιών.

H απουσία τους ενός γονέα από τη ζωή του παιδιού συνδέεται με την πρώιμη υιοθέτηση από το παιδί κακών συνηθειών, πριν ακόμη από την εφηβεία, υποστηρίζει μεγάλη Βρετανική μελέτη.

Τα παιδιά που βιώσαν την απυσία των γονιών τους πριν την ηλιία των 7 ετών έχουν δύο φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να ξεκινήσουν το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ πριν ακόμη σβήσουν 11 κεράκια στην τούρτα τους, συγκριτικά με τα παιδιά που ζουν και με τους δύο γονείς τους, υποστηρίζει έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο University College του Λονδίνου και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Archives of Disease in Childhood.

Οι συγγραφείς επεσήμαναν ότι είναι γνωστή η σχέση μεταξύ των αντιξοοτήτων στη ζωή των παιδιών και της υιοθέτησης επικίνδυνων συμπεριφορών κατά την εφηβεία, ωστόσο λίγα πράγματα έχουν γίνει γνωστά για τους λόγους που οδηγούν στην εμφάνιση ανθυγιεινών συνηθειών πριν την εφηβεία.

Για να εξετάσουν την αλήθεια του παραπάνω ισχυρισμού μελέτησαν δεδομένα από 18.827 παιδιά, από τη γέννησή τους έως την ηλικία των 7 ετών. Από αυτά τα παιδιά, τα 2.635 είχαν έναν γονιό απόντα. Αναλύοντας τα στοιχεία, διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που δεν είχαν τον ένα εκ των δύο γονέων είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να καπνίζουν έως την ηλικία των 11 ετών και 46% μεγαλύτερο κίνδυνο να έχουν καταναλώσει αλκοόλ έως αυτήν την ηλικία, θέτοντας τις βάσεις για την εμφάνιση σοβαρών προβλημάτων υγείας στην ενήλικο ζωή, όπως καρδιαγγειακών νοσημάτων, καρκίνου του πνεύμονα, εξάρτησης από τη νικοτίνη ή/και το αλκοόλ.

Δεν παρατηρήθηκε διαφορά ανάλογα με το ποιος γονιός ήταν απών (η μητέρα ή ο πατέρας) ούτε ανάλογα με την ηλικία που ο γονιός “έφυγε” από τη ζωή του παιδιού. Ενδιαφέρον είναι ωστόσο, ότι τα παιδιά που ο γονιός τους είχε πεθάνει, είχαν 82% μικρότερο κίνδυνο να έχουν καταναλώσει αλκοόλ έως την ηλικία των 11 ετών, σε αντίθεση με τα παιδιά που ο γονιός τους απουσίαζαν για άλλους λόγους- π.χ. το διαζύγιο των γονέων.

 "Η διάρρηξη του δεσμού γονέα- παιδιού σε πολύ μικρή ηλικία μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσει στην συναισθηματική, συμπεριφορική και ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού”, τονίζουν οι ερευνητές. *

"Είναι σημαντικό να παρέμβουμε νωρίς στη ζωή του παιδιού, για να προλάβουμε την υιοθέτηση επικίνδυνων συμπεριφορών”, κατέληξε η επικεφαλής της μελέτης, Ρεμπέλα Λέισι.

*id65 :  Είναι σημαντικότερο να ενισχυθεί ο θεσμός της παραδοσιακής οικογένειας.         Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από την θεραπεία!

 ΠΗΓΗ : stogiatro.gr

ΒΑΡΣΟΒΙΑ : Σε δημοπρασία, ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο, για ένα αγόρι.

 ΒΑΡΣΟΒΙΑ : Ο πολωνική καταγωγής δισκοβόλος Piotr Malachowski έχει θέσει προς πώληση το ασημένιο μετάλλιο που κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, για να βοηθήσει στην συγκέντρωση χρημάτων, για ένα αγόρι με μια σπάνια μορφή καρκίνου.

 Ο αθλητής δήλωσε στο προφίλ του στο Facebook..

«Στο Ρίο πάλεψα για το χρυσό. Καλώ όλους τους ανθρώπους, να αγωνιστούμε μαζί για κάτι που είναι ακόμη πιο πολύτιμο: για την υγεία αυτού του φανταστικού αγοριού.

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Μαλατσόβσκι είπε όλα τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τη δημοπρασία θα δαπανηθούν για τη θεραπεία του 3 ετών, πολωνικής καταγωγής, αγόρι ,Olek Szymanski. Ο οποίος έχει υποφέρει, για σχεδόν δύο χρόνια ,από ρετινοβλάστωμα. Έναν καρκίνο των ματιών που επηρεάζει τα μικρά παιδιά.

«Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα βοήθειας για τα μάτια του Olek στην Πολωνία.
Η μόνη πιθανότητα είναι η θεραπεία στη Νέα Υόρκη», δήλωσε ο Μαλατσόβσκι.

Ένα Πολωνικo ίδρυμα που ονομάζεται Siepomaga έχει ήδη συγκεντρωθεί περίπου το ένα τρίτο των περίπου 480.000 zlotys ($ 126.000) . Ποσόν, που είναι απαραίτητο για να χρηματοδοτήσει τη θεραπεία του παιδιού στην κλινική του οφθαλμικού ογκολόγου Ντέιβιντ Abramson στη Νέα Υόρκη.

Η υψηλότερη προσφορά, στην δημοπρασία, για το ασημένιο μετάλλιο του Μαλατσόβσκι,  στην ιστοσελίδα Allegro της Πολωνίας είχε φτάσει περίπου τα  6000 $  από της 1610 GMT της Παρασκευής. Η δημοπρασία λήγει στις 26 Αυγούστου

"Σας καλώ όλους να συμμετάσχετε στην προσφορά. Αν με βοηθήσετε, το ασημένιο μετάλλιο μου, μπορεί να είναι πιο πολύτιμο για Olek από το χρυσό,"
....είπε ο Μαλατσόβσκι.

ΠΗΓΗ

Η σημασία της παρουσίας του πατέρα.

Aπό το βιβλίο 

"Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών" 

του John Gottman.

Τι χάνουν λοιπόν τα παιδιά όταν ο πατέρας τους είναι απών, απόμακρος ή μονίμως απασχολημένος;
id65:  Τι χάνουν τα παιδιά των λεγόμενων " μονογονεϊκών" οικογενειών, ή τα παιδιά των διαζευγμένων, όταν η μητέρα παρακωλύει σκόπιμα η απαγορεύει την επαφή των παιδιών με τον πατέρα τους ;

Κάποιες έρευνες σχετικές με την ανάπτυξη του παιδιού μας πληροφορούν ότι αυτό που τα παιδιά χάνουν είναι κάτι περισσότερο από μια «βοηθητική μητέρα». Ο πατέρας δημιουργεί με το παιδί του μια σχέση τελείως διαφορετική από την αντίστοιχη με τη μητέρα, πράγμα που σημαίνει ότι η συμμετοχή και η εμπλοκή του συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαφορετικών ικανοτήτων, ιδιαίτερα στον τομέα των κοινωνικών σχέσεων.

Η επίδραση του πατέρα φαίνεται ακόμη και σε παιδιά πολύ μικρής ηλικίας. Μια έρευνα έδειξε ότι αγοράκια μόλις πέντε μηνών, τα οποία είχαν πολλές επαφές με τους πατέρες τους, ένιωθαν πιο άνετα όταν περιβάλλονταν από άγνωστα ενήλικα άτομα. Τα μωρά έβγαζαν περισσότερους ήχους και δυσανασχετούσαν λιγότερο όταν οι άγνωστοι τα έπαιρναν αγκαλιά —πάντοτε σε σύγκριση με βρέφη των οποίων οι πατέρες δεν συμμετείχαν στην ανατροφή τους. Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι τα μωρά ενός έτους που είχαν περισσότερη επαφή με τον πατέρα τους έκλαιγαν λιγότερο όταν τα άφηναν με άγνωστα πρόσωπα.

Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η επίδραση του πατέρα συντελείται κυρίως μέσα από το παιχνίδι. Όχι μόνο γιατί οι μπαμπάδες αφιερώνουν χαρακτηριστικά μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που διαθέτουν για τα παιδιά τους σε δραστηριότητες παιχνιδιού, αλλά και γιατί το στιλ του παιχνιδιού που υιοθετούν είναι πιο πολύ σωματικό και περισσότερο συναρπαστικό από την αντίστοιχη αλληλεπίδραση των μητέρων. Παρατηρώντας κάποιους γονείς με τα νεογέννητα παιδιά τους, οι Michael Yogman και Τ. Berry Brazelton διαπίστωσαν ότι οι πατέρες μιλούσαν λιγότερο αλλά άγγιζαν τα παιδιά τους περισσότερο. Ακόμη, δημιουργούσαν περισσότερους ρυθμικούς ήχους και χτύπους για να προσελκύσουν την προσοχή των μωρών. Το παιχνίδι τους μπορούσε να προκαλέσει στα παιδιά ένα απίστευτο εύρος διαφορετικών συναισθημάτων, ξεκινώντας από δραστηριότητες που παρουσίαζαν ελάχιστο ενδιαφέρον μέχρι δραστηριότητες που συνάρπαζαν τα μωρά. Οι μητέρες, αντίθετα, κρατούσαν το παιχνίδι και τα συναισθήματα των παιδιών τους σε ισορροπία, χωρίς «σκαμπανεβάσματα».
 

 Οι διαφορές αυτές εμφανίζονται και στην παιδική ηλικία, με τον πατέρα να εισάγει τα παιδιά του σε «τραχιά», γεμάτα ανατροπές και χωρίς κανόνες παιχνίδια, στα οποία περιλαμβάνονται οι ανυψώσεις, τα πηδήματα και τα γαργαλητά. Οι μπαμπάδες επιδίδονται συχνά σε ιδιόρρυθμα και ασυνήθιστα παιχνίδια, σε αντίθεση με τις μαμάδες που είναι πολύ πιθανό να παραμείνουν προσκολλημένες σε δοκιμασμένες συνταγές, όπως το «κρυφτούλι», το «πλάθω κουλουράκια», το «έλα να διαβάσουμε ένα βιβλίο» ή το «ας παίξουμε με τα παιχνίδια και τα παζλ σου».

Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι το τραχύ πατρικό στιλ του θορυβώδους παιχνιδιού χαράσσει μια σημαντική δίοδο που διευκολύνει τη μάθηση των συναισθημάτων από τα παιδιά. Φανταστείτε τον μπαμπά σαν μια «κακιά αρκούδα» να κυνηγά ένα καταγοητευμένο μικρό παιδάκι στην αυλή του σπιτιού. Ή φανταστείτε έναν άλλο μπαμπά που σηκώνει ψηλά το παιδί και το φέρνει γύρω-γύρω σαν αεροπλανάκι. Τα παιχνίδια αυτά επιτρέπουν στο παιδί να βιώσει τη συγκίνηση του μικρού, ελεγχόμενου φόβου, ενώ ταυτόχρονα το διασκεδάζουν και το ευχαριστούν. Του μαθαίνουν τον τρόπο να παρατηρεί και να αντιδρά στα επικοινωνιακά σήματα του πατέρα του για να βιώσει μια θετική εμπειρία. Διαπιστώνει, για παράδειγμα, ότι το στρίγκλισμα και το γαργάλημα κάνουν τον μπαμπά να γελά και να παρατείνει το παιχνίδι. Παρατηρεί επίσης τον πατέρα του αναζητώντας ενδείξεις ότι το παιχνίδι πλησιάζει στο τέλος του («Εντάξει, φτάνει για την ώρα») και μαθαίνει πώς, μετά τη διέγερση του παιχνιδιού, να επανέρχεται στη φυσιολογική του κατάσταση και να ηρεμεί.
 

Οι δεξιότητες αυτές είναι εξαιρετικά χρήσιμες καθώς το παιδί αποτολμά να βγει έξω στον κόσμο των συνομηλίκων του. Από την εμπειρία των παιχνιδιών του με τον μπαμπά έχει μάθει να διαβάζει τα μηνύματα των άλλων και ξέρει πότε η κατάσταση οξύνεται. Γνωρίζει πώς να αναπτύξει το δικό του συναρπαστικό παιχνίδι και ανταποκρίνεται στους άλλους με τρόπο που δεν είναι ούτε πολύ νωθρός ούτε υπερβολικά παρορμητικός. Γνωρίζει πώς να ρυθμίζει τα συναισθήματά του έτσι ώστε να συμβάλλει σε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι.

Οι μελέτες σε τρίχρονα και πεντάχρονα παιδιά, τις οποίες πραγματοποίησαν οι Ross Parke και Kevin MacDonald, κατέδειξαν τη σχέση ανάμεσα στο φυσικό παιχνίδι με τον πατέρα και στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αντιμετωπίζουν τους συνομηλίκους τους. Παρατηρώντας, τα παιδιά πατά τη διάρκεια ενός εικοσάλεπτου παιχνιδιού με τον πατέρα τους οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκείνα στα οποία οι πατέρες τους πρόσφεραν ένα υψηλού επιπέδου φυσικό παιχνίδι ήταν περισσότερο δημοφιλή μεταξύ των συνομηλίκων τους. Παράλληλα εντοπίστηκε η ύπαρξη ενός σημαντικού ποιοτικού χαρακτηριστικού: τα παιδιά των οποίων ο πατέρας έπαιζε ιδιαίτερα φυσικά ήταν δημοφιλή, μόνο όμως εφόσον ο πατέρας τους δεν τα κατηύθυνε και δεν τα πίεζε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Λιγότερο δημοφιλή ήταν τα παιδιά των οποίων ο πατέρας έπαιζε μεν φυσικά, αλλά ήταν και εξαιρετικά εξουσιαστικός.

Παρόμοιες ενδείξεις έχουν αναφερθεί και από άλλες μελέτες. Αρκετοί ερευνητές από πολλούς τομείς καταλήγουν στη διαπίστωση ότι οι βέλτιστες κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών αναπτύσσονται όταν οι πατέρες τους διατηρούν τις θετικές τους αλληλεπιδράσεις και επιτρέπουν στα παιδιά να λάβουν μέρος και να κατευθύνουν την πορεία του παιχνιδιού.
 

Αυτά τα δεδομένα ταιριάζουν απόλυτα με τα δικά μου ευρήματα. Έχω επισημάνει πόσο σημαντικό είναι να αποφεύγει ο πατέρας τις επικρίσεις, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό, την όχληση και την αδιακρισία με τα παιδιά του. Στις έρευνές μας τα παιδιά που τα πήγαιναν καλύτερα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους και στις σχολικές τους επιδόσεις ήταν εκείνα των οποίων οι πατέρες αναγνώριζαν τα συναισθήματά τους και επικροτούσαν τα επιτεύγματά τους. Αναφέρομαι σε πατέρες που λειτουργούσαν ως «συναισθηματικοί μέντορες», οι οποίοι δεν απέρριπταν ούτε και κατέκριναν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους. Αντίθετα, έδειχναν ενσυναίσθηση και πρόσφεραν καθοδήγηση για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αντιμετωπίσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.

Κατά τη διάρκεια μιας άσκησης όπου οι γονείς δίδασκαν στο παιδί τους να παίζει ένα βιντεοπαιχνίδι, οι πατέρες - «συναισθηματικοί μέντορες» ενθάρρυναν τα παιδιά προσφέροντας ακριβώς τον απαραίτητο βαθμό καθοδήγησης, χωρίς να είναι ιδιαίτερα παρεμβατικοί. Εφάρμοζαν συχνά τη διδακτική τεχνική της «κλιμάκωσης», για την οποία έχω ήδη μιλήσει. Έβλεπαν δηλαδή την κάθε επιτυχία του παιδιού ως μια επιπλέον απόδειξη των ικανοτήτων του. Με απλά λόγια, όπως «Αυτός είσαι!» ή «Το ήξερα πως μπορούσες να το κάνεις», οι πατέρες αυτοί μετέτρεπαν κάθε μικρή νίκη σε θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο οικοδομούνταν η καλύτερη αυτοαντίληψη του παιδιού. Η ενθάρρυνση και οι έπαινοι έδιναν στα παιδιά την απαιτούμενη σιγουριά ώστε να προχωρήσουν και να συνεχίσουν να μαθαίνουν.

Αντίθετα, διαπιστώσαμε ότι τα παιδιά που είχαν ψυχρούς, αυταρχικούς, χλευαστικούς και υπερβολικά αδιάκριτους και παρεμβατικούς πατέρες ήταν εκείνα που δοκιμάζονταν σκληρότερα στις σχολικές τους επιδόσεις και στις κοινωνικές τους σχέσεις. Κατά τη διάρκεια της ίδιας άσκησης με το βιντεοπαιχνίδι, οι πατέρες αυτοί έκαναν υποτιμητικές παρατηρήσεις στα παιδιά τους, τα κορόιδευαν και τα επέκριναν για τα λάθη τους. Όταν μάλιστα το παιχνίδι δεν πήγαινε καλά, αναλάμβαναν να το συνεχίσουν οι ίδιοι, δίνοντας έτσι στο παιδί μια «απόδειξη» της ανικανότητάς του.

Τρία χρόνια αργότερα, όταν ήρθαμε εκ νέου σε επαφή με αυτές τις οικογένειες και τους δασκάλους των παιδιών, διαπιστώσαμε ότι εκείνα που είχαν επικριτικούς, μη υποστηρικτικούς πατέρες ήταν πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν προβλήματα. Εκδήλωναν επιθετική συμπεριφορά απέναντι στους φίλους τους, αντιμετώπιζαν τις περισσότερες δυσκολίες στο σχολείο και είχαν επίσης προβλήματα που συνδέονταν με παραβατική συμπεριφορά και νεανική βία.

Παρόλο που στις έρευνες μας καταλήξαμε ότι οι αλληλεπιδράσεις μητέρας-παιδιού είναι εξίσου σημαντικές, διαπιστώσαμε ότι, συγκρινόμενες με τις αντιδράσεις του πατέρα, η ποιότητα της σχέσης με τη μητέρα δεν αποτελούσε ισχυρό δείκτη πρόβλεψης της μελλοντικής επιτυχίας ή αποτυχίας του παιδιού στο σχολείο και στις σχέσεις με τους φίλους του. Η ανακάλυψη αυτή είναι αναμφίβολα εκπληκτική, αφού μάλιστα είναι γνωστό ότι οι μητέρες περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους απ’ ό,τι οι πατέρες. Πιστεύουμε ότι ο λόγος αυτής της ακραίας επιρροής του πατέρα στα παιδιά του είναι το γεγονός ότι η σχέση του μαζί τους τούς προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα.

ΠΗΓΗ

ΑΘΛΙΌΤΗΤΑ ! Συμβόλαιο τιμής για γονείς και μαθητές στα σχολεία !

Αυτό είναι το συμβόλαιο τιμής που θα υπογράφουν οι γονείς στα σχολεία !

 

 Διαβάστε τι αναφέρει η έκθεση στο σημεία 1 για την...
"Η κουλτούρα του καταναλωτικού ναρκισσισμού και η μετάλλαξη του σχολικού χώρου σε πασαρέλα ναρκισσισμού. Συμπτώματα και αντίδοτα",  

και συγκεκριμένα στις προτάσεις για την "Ευαισθητοποίηση, ενημέρωση και ενδυνάμωση γονέων" 

Ευαισθητοποίηση, ενημέρωση και ενδυνάμωση γονέων ( ! ! ! )

Ξεκινώντας με όσο το δυνατόν πιο πρώιμες παρεμβάσεις, οι υποψήφιοι και οι νέοι γονείς ενημερώνονται και καθοδηγούνται από ειδικούς, οι οποίοι de facto έρχονται σε επαφή μαζί τους (π.χ. μαιευτήρες, μαίες, παιδίατροι, διαμορφωτές γνώμης...), ατομικά ή σε ομάδες ("σχολή γονέων" κλπ.), προκειμένου να εμπεδώσουν ορισμένες απλές αλλά καθοριστικές αρχές, τις οποίες θα διδάξουν στα παιδιά.

Τις ίδιες αρχές καλλιεργούν στους γονείς, σε όλη τη σχολική διαδρομή, με πρόσφορους τρόπους, οι εκπαιδευτικοί, οι ειδικοί ψυχικής υγείας κλπ. Οι αρχές αυτές συνιστούν έναν κώδικα δημοκρατικού ανθρωπισμού και προετοιμάζουν τα παιδιά όχι μόνο για τη σχολική τους ζωή, αλλά και για την ευρύτερη κοινωνική τους λειτουργία ως δημοκρατικοί πολίτες.

Είναι οι εξής:

1. Το παιδί καθενός είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον ίδιο. Ωστόσο, είναι ένα παιδί ανθρώπων όπως κάθε παιδί ανθρώπων: Διαφορετικό αλλά ίσο με τα άλλα, και όχι πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο.

2. Στο σχολείο (ο όρος περιλαμβάνει και την προσχολική αγωγή) πηγαίνουμε επειδή το σχολείο είναι σαν δεύτερο σπίτι μας. Εκεί συναντάμε πολλά άλλα παιδιά και μαθαίνουμε να ζούμε μαζί και να κάνουμε πράγματα μαζί που είναι ευχάριστα και χρήσιμα για όλους και δεν ενοχλούν κανέναν.

3. Στο σχολείο δεν πάμε για επίδειξη, αλλά για γνώση και χαρακτήρα. Για να μάθουμε πράγματα και τρόπους και να γίνουμε άνθρωποι καλοί κι αγαπητοί. Για να γίνει κάθε παιδί ένας ξεχωριστός άνθρωπος για τους άλλους.

4. "Είναι ντροπή και γελοίο να κάνεις επίδειξη ότι έχεις χρήματα και πράγματα, όταν άλλα παιδάκια στερούνται και υποφέρουν. Και είναι τιμή και ωραίο να νοιάζεσαι για τον άλλον και να τον βοηθάς όπως μπορείς."

5. Θεσπίζεται ως "προαιρετικά υποχρεωτικό" (όπως η ψήφος στις εκλογές...) το ακόλουθο Συμβόλαιο Τιμής: Κατά την έναρξη του σχολικού έτους, οι γονείς ή κηδεμόνες για παιδιά Α' έως Γ' Δημοτικού και, στη συνέχεια, τα ίδια τα παιδιά ("Τώρα που μεγάλωσες...") καλούνται να υπογράψουν ένα συμβόλαιο σαν το ακόλουθο:

"Δίνω τον λόγο της τιμής μου και υπόσχομαι ότι θα σέβομαι το σχολείο, τους δασκάλους και τους συμμαθητές μου, θα φέρομαι ιπποτικά σε όλους και ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους, και δεν θα επιτεθώ ποτέ σε αδύναμο, αλλά θα τον υπερασπίσω από επιθέσεις. Θα θεωρώ σωστή μόνο την άμιλλα για τη διάκριση στη μάθηση, στον αθλητισμό, την καλή συμπεριφορά και τα καλά έργα. Δεν θα κάνω ποτέ στον άλλον ό,τι δεν θέλω να κάνουν σε μένα. Και θα θεωρώ ντροπή κάθε παράβαση αυτής της υπόσχεσης που ελεύθερα δίνω σήμερα."

Β. Αντίστοιχη εκπαίδευση των εκπαιδευτικών

Στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών (αρχική και συνεχιζόμενη) οι εκπαιδευτικοί μαθαίνουν τη σπουδαιότητα των ως άνω αρχών, καθώς και πώς να συνεργάζονται με το σχολείο, την οικογένεια, τα παιδιά και την τοπική κοινωνία για να καλλιεργήσουν αυτές τις αρχές και τις αντίστοιχες νοοτροπίες στο περιβάλλον της σχολικής κοινότητας.

Γ. Ηθική υποστήριξη στις καλές πρακτικές

Θεσπίζονται, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε σχολικού χώρου, ηθικές ανταμοιβές για στάσεις και πράξεις (παιδιών και παιδαγωγών) που εικονογραφούν παραδειγματικά την τήρηση αυτών των αρχών: Λεκτικός έπαινος στην τάξη ή στο σχολείο, αναγνώριση από και προβολή στην τοπική κοινωνία, ευρύτερη προβολή, ετήσια εθνικά βραβεία (όπως της Ακαδημίας...).

Στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών (αρχική και συνεχιζόμενη) οι εκπαιδευτικοί μαθαίνουν τη σπουδαιότητα αυτών των ηθικών ανταμοιβών, να εκτιμούν τη λειτουργία τους (ατομική και συλλογική) και να επιζητούν και οι ίδιοι τέτοιες ανταμοιβές. Αναστοχασμός, αυτογνωσία και ευσυνειδησία, πέραν της βιοποριστικής σκοπιμότητας και μόνο, είναι αρετές απόλυτα αναγκαίες για κάθε παιδαγωγό.

Δ. Αντιμετώπιση παραβάσεων

Η επιβράβευση, πλαισίωση και υποστήριξη των καλών πρακτικών συνοδεύονται από άμεση και σε βάθος αντιμετώπιση των παραβάσεων αυτού του κώδικα συμπεριφοράς με πράξεις που ενοχλούν, βλάπτουν ή πληγώνουν τους άλλους ή τη λειτουργία της σχολικής κοινότητας, τόσο ως προς την εκπαιδευτική διαδικασία όσο και ως προς την ανθρώπινη σχέση στον σχολικό χώρο.

Βασικό πλαίσιο για την εμπέδωση και εποπτεία της τήρησης αυτού του κώδικα δημοκρατικού ανθρωπισμού στον σχολικό χώρο αποτελεί η Συνάντηση Σύνθεσης (βλ. παρακάτω, άξονας 5).

Ε. Παρέμβαση στις κοινωνικές στάσεις

Πέρα από προσωπικές ή συλλογικές πρωτοβουλίες από την ίδια την κοινωνία, η Πολιτεία μπορεί να επέμβει στη διαμόρφωση του παιδικού και σχολικού Φαντασιακού με πολλούς τρόπους: Ενημερώνοντας και ευαισθητοποιώντας την κοινωνία. Ενεργοποιώντας και υποστηρίζοντας σχετικές πρωτοβουλίες των τοπικών κοινωνιών. Ζητώντας από τα ΜΜΕ και τους διαμορφωτές γνώμης αντίστοιχη συμπεριφορά. Επιβάλλοντας εύλογους περιορισμούς στις διαφημίσεις και γενικά στα μηνύματα των ΜΜΕ που απευθύνονται στα παιδιά ή στους γονείς. Κ.τ.ό.

ΠΗΓΗ

id65. Η Ελληνική κοινωνία είναι αντιμέτωπη με επικίνδυνους ανθρώπους, ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Το "κράτος" ζητά από τους γονείς, να του "παραδώσουν" τα παιδιά τους, ώστε να διαμορφώσει κατάλληλα τους αυριανούς του πολίτες.

ΗΠΑ: Η Αλαμπάμα απαγορεύσει την αποτρόπαια πράξη της εκτρώσεως.

Μεγαλώνει το κίνημα ενάντια στις εκτρώσεις, στις ΗΠΑ.

 Η Αλαμπάμα αποτελεί την  πέμπτη πολιτεία των ΗΠΑ  η οποία νομοθετεί ενάντια στην αποτρόπαια πράξη της έκτρωσης.

Η πολιτεία αυτή πλέον θα  προστατεύει τα αγέννητα παιδιά από οποιαδήποτε επέμβαση διαμελισμού τους ενδομητρίως , με την επικύρωση του νομοθετήματος « προστασία των αγέννητων  παιδιών από  πράξεις  ακρωτηριασμού και έκτρωσης » (S. Β 363), αναφέρει αμερικανικό δημοσίευμα.

Ο νέος νόμος απαγορεύει τον διαμελισμό, που είναι επισήμως γνωστός ως διαστολή και εκκένωση της Μήτρας ή «έκτρωση», ο  οποίος αντιπροσωπεύει το 96 τοις εκατό του συνόλου των εκτρώσεων του δευτέρου τριμήνου.


Η πολιτεία της Αλαμπάμα και ο διευθυντής  του  κρατικού  νοσοκομείου της περιοχής  Cheryl Ciamarra δήλωσε ότι  ο νέος νόμος θα βάλει τέλος σε  μια «βάρβαρη απανθρωπιά του κράτους μας».

Ο Δρ Anthony Levatino, ένας πρώην Ιατρός που πραγματοποίησε  στο παρελθόν κατά τη διάρκεια της καριέρας του περισσότερες από 1.200 αμβλώσεις, παρουσίασε  την αποτρόπαια διαδικασία σε βίντεο, με  σπαραξικάρδιες  μαρτυρίες.

Κατά την εκτέλεση των αμβλώσεων, πραγματοποιείται ο διαμελισμός ενός παιδιού από  άκρο-σε-άκρο, αφαιρώντας τα μεγαλύτερα άκρα, προτού χρειαστεί να «φτάσει το νυστέρι  ξανά με την χρήση  σφιγκτήρα στην σπονδυλική στήλη, τα έντερα, την καρδιά και τους πνεύμονες».

Το νομοσχέδιο πέρασε από το νομοθετικό σώμα  με 74-26 ψήφους.

«Τα αγέννητα παιδί και η Προστασία  τους από την χειρουργική επέμβαση της  εκτρώσεως   έχει προκαλέσει μια τεράστια συζήτηση σχετικά με την πολιτική της άμβλωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες», δήλωσε η  Πρόεδρος ΜΚΟ  Carol Tobias .

Κάνσας, Οκλαχόμα, Δυτική Βιρτζίνια, και Μισισιπή έχουν επίσης θεσπίσει νόμους που  τερματίζουν την πράξη της  άμβλωσης. 

Παρόμοια νομοθεσία εκκρεμεί στις πολιτείες του  Αϊντάχο, Λουιζιάνα, Μισσούρι, και  Νεμπράσκα.

ΠΗΓΗ

Robert de Niro - Εμβόλια και αυτισμός !

Ρόμπερτ Ντε Νίρο: Τα εμβόλια προκάλεσαν αυτισμό στο παιδί μου ! 

Τριπλό εμβόλιο MMR

Ο Robert De Niro έχει πει ότι ως γονέας ενός αυτιστικού παιδιού θέλει να ξέρει την "αλήθεια" για τo τριπλό εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (MMR).
Όταν εμφανίστηκε στην εκπομπή Today του NBC, ο σταρ του Χόλιγουντ εξέφρασε επίσης την λύπη του για την άδικη κριτική που άσκησε σε ένα ντοκιμαντέρ κατά των εμβολίων από το Φεστιβάλ Tribeca Film της Νέας Υόρκης.
Ο De Niro ενθάρρυνε τους ανθρώπους να δουν την ταινία, Vaxxed: Από την συγκάλυψη στην καταστροφή.
Το ντοκιμαντέρ έχει σκηνοθετηθεί από τον πρώην γιατρό του Ηνωμένου Βασιλείου Andrew Wakefield, ο οποίος αποβλήθηκε από το βρετανικό ιατρικό μητρώο εξαιτίας των ισχυρισμών του σχετικά με το τριπλό εμβόλιο.
Τον περασμένο μήνα, ο De Niro απομάκρυνε την ταινία από το φεστιβάλ που ίδρυσε όταν συζήτησε με μέλη της επιστημονικής κοινότητας.

Αλλά την Τετάρτη, ο 72 χρονος ηθοποιός προέτρεψε τους ανθρώπους να δουν το Vaxxed και άλλο ένα ντοκιμαντέρ κατά των εμβολιασμών Trace Amounts.
«Οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τη δική τους κριτική,» είπε στην εκπομπή Today ", αλλά θα πρέπει να το δείτε."

Ο De Niro πρόσθεσε ότι "δεν ήταν και τόσο σίγουρος για τον Wakefield.
Η επιστημονική κοινότητα απαξιώνει τους ισχυρισμούς του Wakefield για μια σχέση μεταξύ εμβολίων και αυτισμού, αλλά ο De Niro είπε ότι πλέον είναι πολύ δύσπιστος.
Είπε ότι πιστεύει πως «υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που είναι πιο ευαίσθητοι» στο τριπλό εμβόλιο MMR.

«Είναι πολύ πιο περίπλοκο από αυτό," είπε ο ηθοποιός. "Υπάρχει ένας σύνδεσμος.
"Ας μάθουμε την αλήθεια, δεν είμαι εναντίον των εμβολίων, αλλά είμαι υπέρ των ασφαλών εμβολίων».
Είπε ότι αισθάνθηκε ότι πολλοί προσπαθούν να "κλείσουν" τις συζητήσεις γύρω από τα εμβόλια και τον αυτισμό.
"Ωστόσο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βγαίνουν και λένε όχι, είδα αλλαγή παιδί μου, μέσα σε μια νύχτα», είπε.
"Είδα τι συνέβη και θα έπρεπε να είχα κάνει κάτι και δεν το έκανα.
"Έτσι, κρυβεται κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που βλέπουμε με μια πρώτη ματιά, πιστέψτε με."

Ο De Niro είπε ότι η σύζυγός του, η Grace Hightower, πιστεύει ότι ο 18 χρονος πλέον γιος τους ο Elliot άλλαξε "μέσα μια νύχτα " μετά από το τριπλό εμβόλιο.
Και πρόσθεσε: «Δεν θυμάμαι αλλά πλέον το παιδί μου είναι αυτιστικό.».

Το Vaxxed ισχυρίζεται ότι οι υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ "έκοψαν και έραψαν " τα δεδομένα που συνδέουν το τριπλό εμβόλιο MMR με τα αυξανόμενα ποσοστά αυτισμού.
Ο Wakefield συνδέει το τριπλό εμβολιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (MMR) με τον αυτισμό σε ένα άρθρο του το 1998 σε ένα βρετανικό ιατρικό περιοδικό.

Η διαμάχη οδήγησε στο να κατηγορηθεί για την παγκόσμια αύξηση σε κρούσματα ιλαράς.
Όλος ο κόσμος όμως ξέρει ότι η ιλαρά είναι από τις πλέον ήπιες μορφές παιδικών ασθενειών και το ρίσκο να αποκτήσει το παιδί σου αυτισμό επειδή τα παγκόσμια αφεντικά έτσι θέλουν είναι το λιγότερο κάτι το οποίο όλοι οι γονείς θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους.
 
ΠΗΓΗ :   Daily Mail Online  ,  prisonplanet.gr


 

Natural Family - Φυσική Οικογένεια

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Οικογενειών πιστεύει ότι η φυσική οικογένεια είναι η θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας και ότι είναι η βάση όλων των υγιών και προοδευτικών πολιτισμών.

Ο καλύτερος ορισμός της φυσικής οικογένειας που γνωρίζουμε (που βοηθήσαμε να δημιουργηθεί) προέρχεται από την συνάντηση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Οικογενειών.

«Η φυσική οικογένεια είναι ένας άνδρας και μια γυναίκα που δεσμεύονται σε μία δια βίου συνομολόγηση γάμου για τους σκοπούς:
 
• Της συνεχίσεως του ανθρωπίνου είδους,
• Της ανατροφής των παιδιών,
• Της ρυθμίσεως της σεξουαλικότητος,
• Της παροχής αμοιβαίας υποστήριξης και προστασίας,
• Της δημιουργίας μιας αλτρουιστικής εγχώριας οικονομίας, και
• Της διατήρησης των δεσμών μεταξύ των γενεών».

Η δική μας χρήση του όρου «φυσική οικογένεια» είναι σημαντική από πολλές απόψεις.
• Πρώτον, ο όρος σημαίνει μια φυσική σειρά στις οικογενειακές δομές που είναι κοινές σε όλους τους πολιτισμούς, ιστορικά, και κατά κύριο λόγο αυταπόδεικτη.

• Δεύτερον, ο όρος σηματοδοτεί μία εντελώς βάσιμο έκφραση. «Φυσική» δεν είναι «πυρηνική», η οποία θα περιόριζε το πεδίο εφαρμογής της, ούτε είναι «παραδοσιακή», το οποίο θα επιβάρυνε τη χρησιμότητά του στον δημόσιο διάλογο. Είναι αυτό που είναι, μια εντελώς αυταπόδεικτη έκφραση.

• Τρίτον, ο όρος «φυσική» αποκλείει ασυμβίβαστες δομές της οικογένειας, καθώς και ασυμβίβαστες συμπεριφορές μεταξύ των μελών της.

• Τέταρτον, η «φυσική οικογένεια» είναι μια θετική έκφραση. Δεν απαιτεί μια συζήτηση των αρνητικών ασυμβατοτήτων για να καθορισθεί η ίδια.

ΠΗΓΗ

Διαβάστε και αυτό :  Natural Deception: Conned By the World Congress of Families

Η "γενετική" ομοιότητα με τους μπαμπάδες μας

Μπορεί εξωτερικά να μοιάζουμε περισσότερο με τις μαμάδες μας, αλλά τα γονίδιά μας έχουν περισσότερα κοινά με την πατρική γραμμή. 

Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Genetics, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι, παρόλο που κληρονομούμε ίσες ποσότητες γενετικού υλικού από τους γονείς μας, στην ουσία, αυτό που έχουμε κληρονομήσει από τον μπαμπά μας είναι πιο έυκολο να εκφραστεί στο DNA μας.

Για παράδειγμα, αν έχουμε κληρονομήσει το γονίδιο για κάποια ασθένεια από τη μητέρα μας, τότε αυτό είναι πιθανότερο να μην μπορεί να εκφραστεί τόσο έντονα, όπως θα εκφραζόταν αν το είχαμε κληρονομήσει από τον πατέρα μας.

Ο επικεφαλής της έρευνας Fernando Pardo Manuel de Villena, από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και τη σχολή Ιατρικής, σημειώνει, όπως διαβάζουμε στη Daily Mail, ότι αυτή η έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει ότι τα θηλαστικά είναι γενετικά πιο όμοια με τους πατέρες τους.

"Αυτό είναι ένα εξαιρετικό νέο εύρημα της έρευνας, που ανοίγει την πόρτα σε έναν εντελώς νέο τομέα στην έρευνα της ανθρώπινης γενετικής. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν 95 γονίδια που υπόκεινται στην επίδραση του φαινομένου της γονεϊκής κληρονομικότητας. Λέγονται αποτυπωμένα γονίδια και μπορούν να παίξουν ρόλους σε ασθένειες, ανάλογα με το αν η γενετική μετάλλαξη προήλθε από τον πατέρα ή την μητέρα". 

Η μελέτη

Για τη μελέτη, οι ερευνητές πραγματοποίησαν πειράματα με διαφορετικές ομάδες ποντικιών, οι οποίες σκοπίμως είχαν μεταλλαχθεί, για να εμφανίζουν γενετικές διαφορές μεταξύ τους και αναπαραχθήκαν σε διαφορετικές ηπείρους. 

Μετά την αναπαραγωγή των ποντικιών, οι ερευνητές έφθασαν στο αποτέλεσμα ότι τα γονίδια που ήταν πιο εκπεφρασμένα στους ενήλικους πια απογόνους τους, προέρχονταν αναλογικά περισσότερο από την πλευρά του μπαμπά. 

Τα πειράματα έδειξαν ότι αυτή η γενετική ανισσοροπία εκφράζεται και στον εγκέφαλο των παιδιών, ενώ αυτή η μελέτη έχει βαρύνουσα σημασία για την έρευνα διάφορων ασθενειών, όπως παχυσαρκία, διαβήτη τύπου 2, καρκίνο, σχιζοφρένεια, καρδιοπάθεια και άλλα, όπως σημειώνει η ερευνητική ομάδα.

Με άλλα λόγια: Μπαμπάδες, μπορεί τα παιδιά σας, να μην σας μοιάζουν (τουλάχιστον εξωτερικά) αλλά, μάλλον, κληρονόμησαν το μυαλό σας. Αξίζει να φουσκώνετε από υπερηφάνια κάθε φορά που θα το σκέφτεστε.

 ΠΗΓΗ 

n4/extref/ng.3222-S1.pdf

Κάθε φορά που προσπαθεί να φύγει ο μπαμπάς !

Little Boy Telling His Father How Much He Loves Him
Before He Heads Off To Work .

.

Η κόκκινη κούκλα της Μαρίας και τα “προβληματικά” παιδιά

Τα αίτια της παρακμής μας βρίσκονται στο σχολείο και στην οικογένεια…

 

 

H κόκκινη κούκλα της Μαρίας.

Η Μαρία είναι μαθήτρια της Γ` Δημοτικού.
Της κάνω το μάθημα των εικαστικών από την πρώτη τάξη. Είναι από εκείνα τα παιδιά που αν και είναι καλή μαθήτρια και πρόθυμη, οι δάσκαλοί της το ίδιο και οι συμμαθητές της, δυσφορούν συχνά όταν είναι κοντά τους.

Η Μαρία όλο σηκώνεται, κάνει θόρυβο και όλο ψαχουλεύει την τσάντα, την κασετίνα, ή το κουτί με την ανακύκλωση και συνέχεια χρησιμοποιεί με “λάθος” τρόπο τα πράγματα. Για παράδειγμα, αντί να χρησιμοποιήσει τους μαρκαδόρους για να χρωματίσει , τους ενώνει για να φτιάξει ένα μεγάλο φυσοκάλαμο.

Είναι από εκείνα τα παιδιά που σχεδόν πάντα βγαίνει έξω από τα περιγράμματα στην φωτοτυπία ενώ άλλες φορές προτιμά αντί να ζωγραφίσει να αρχειοθετήσει τις μπογιές, τα χαρτιά και τα βιβλία στη βιβλιοθήκη. Της αρέσει πραγματικά αυτό. Θα έλεγα πως βυθίζεται στη ραφιέρα και αφιερώνει όλη την ενέργεια και τη προσήλωσή της για να βρει όλους τους πιθανούς τρόπους και συνδυασμούς που θα μπορούσαν να χωρέσουν τα αντικείμενα μεταξύ τους. Της αρέσει επίσης να πιάνει το πινέλο και να παρατηρεί τη γραμμή που αφήνει με το χρώμα πάνω στο χέρι της και στο πόδι της και στο θρανίο και στο χέρι της συμμαθήτριάς της. Η Μαρία έβαψε και την κόκκινη κούκλα που βλέπετε στην φωτογραφία.
Γιατί;
Γιατί της φάνηκε ωραία ιδέα.
Λίγες μέρες πριν μου είχε ζητήσει να της επιτρέψω να κόψει όλο το χνούδι από ένα λουτρινο αρκουδάκι.
Απλά για να δει τι σχήμα θα πάρει. Έτσι μου είπε.

Το κορίτσι αυτό είναι χειμαρρώδες.
Είναι σαν τον άνεμο. Δεν στέκει ούτε στιγμή ακίνητο. Δεν στέκει ούτε μια στιγμή ακίνητη και η σκέψη της. Πάντα σε εγρήγορση και πάντα μαγεμένη από όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, τα υλικά, τους χώρους, τα χρώματα, το φως, τις σκιές που την περιτριγυρίζουν. Όλα έχουν κρυφές δυνατότητες και το μυαλό της συνέχεια σκανάρει τον κόσμο. Και είναι ενθουσιασμένη που ο κόσμος είναι ένα μικρό φλιπεράκι ή σαν εκείνα τα παιχνίδια των νηπίων με τα κουμπιά με τις υφές και τους ήχους που πρέπει οπωσδήποτε να αγγίξει . Σε κάθε της αναπνοή ρουφάει μέσα της τον κόσμο και αυτό που θα μπορούσε αυτός να μετασχηματιστεί στα χέρια της.


Το σύστημα της ψυχιατρικής που βρίσκεται πίσω από το σχολείο για να το “θεραπεύσει” έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως η Μαρία και παιδιά σαν και αυτήν έχουν κάποιο “έλλειμμα”. Την έχει κατατάξει στην κατηγορία των παιδιών ΔΕΠΥ (Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας).Όχι γιατί δεν είναι έξυπνη , απλά γιατί δε μένει ακίνητη για 7 ώρες πάνω σε μια παλιά ξύλινη σχολική καρέκλα.

Οι σχολικές διαταραχές είναι μια μόδα που αν και άργησε, ήρθε και στο δικό μας σχολείο και στην δική μας καθημερινότητα. Γονείς με πιάνουν με αγωνία: “-Ο Γιάννης μου αντιμιλάει. Μήπως έχει κάποια διαταραχή; -Η Κατερίνα τρώει όρθια και ποτέ δεν κάθεται σε καρέκλα, αντίθετα όλο χορεύει Μήπως χρειάζεται να την δει ειδικός; -Ο Κωστάκης είναι πολύ κακός στα μαθηματικά. Μια συνάδερφος μου είπε πως αυτό είναι διαταραχή και πως ξέρει έναν γιατρό που θα τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος”.

Σε ακραίες περιπτώσεις γονείς μας φέρνουν μπουκάλια με ΑΤΑΡΑΞ, όπως τους είχε συστήσει κάποιος “ειδικός” για να δίνουμε στο παιδί όταν είναι “ανήσυχο”.

Ξέρω πως τα παραπάνω ακούγονται εξωπραγματικά άλλα αυτά είναι τα “παρασκήνια” της σχολικής ζωής. Και σας μετέφερα μια μικρή μόνο εικόνα . Υπάρχουν και άλλες πιο κακοποιητικές διαστάσεις όπου δάσκαλοι, διευθυντές ακόμα και ολόκληροι σύλλογοι διδασκόντων και γονέων, θα κινητοποιηθούν για να “διώξουν” το “προβληματικό” παιδί.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγανάκτηση εκείνου του συναδέρφου που χτύπησε το χέρι στο γραφείο και απαίτησε από τον διευθυντή να καλέσει ψυχίατρους για τον 7χρονο υπερκινητικό Κωστάκη έτσι ώστε να προστατευτούμε εμείς (αλλά και η κοινωνία), από την πιθανή εξέλιξή του σε έναν από εκείνους τους έφηβους που δολοφονούν μαζικά τους συμμαθητές τους στην Αμερική.

‘Ίσως να είχε δίκιο ο συνάδερφος αυτός τώρα που το σκέφτομαι. Ίσως όλος αυτός ο περιορισμός και η καταστολή της παιδικής ηλικίας που βίωσε η Αμερική τις προηγούμενες δεκαετίες με την εμμονή στις σχολικές διαταραχές και το περιβόητο bullying, να γέννησε τελικά ,ως μόνο και φυσικό διέξοδο, τον θυμό και το μίσος σε περιπτώσεις παιδιών που δέχθηκαν τη μεγίστη απόρριψη από ένα σύστημα που τα κατέταξε χωρίς ενοχές, στην κατηγορία: ΤΑ ΑΧΡΗΣΤΑ ,ΑΡΡΩΣΤΑ και ΜΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Μία από τις αλήθειες που μας έχουν κρύψει είναι πως ΟΛΟΙ οι παιδαγωγοί μίλησαν για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που επιτρέπει στο παιδί να εκφραστεί ελεύθερα, το οποίο χρησιμοποιεί την ΤΕΧΝΗ στον πυρήνα της διδασκαλίας. Όχι ως καλλιτεχνία ή χαλαρή απασχόληση. Μίλησαν για την Τέχνη ως το βασικό παιδαγωγικό εργαλείο που εκπαιδεύει το παιδί σε έναν αναλυτικό, κριτικό και δημιουργικό τρόπο σκέψης.

Η άλλη αλήθεια που μας έκρυψαν επίσης είναι πως τα παιδιά αυτά διαισθάνονται και καταγράφουν στον σκληρό δίσκο της αυτοεκτίμησης, την αξιολόγηση που τους γίνεται. Και μεγαλώνουν με ένα αφόρητο φορτίο αναξιότητας. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς τους μη λειτουργικούς αλλά τυχερούς μαθητές γιατί στο δρόμο μου βρέθηκαν 1 -2 δάσκαλοι που “κατάλαβαν” το είδος μου. Μπορώ να επιβεβαιώσω ωστόσο πως χρειάστηκε πολύ πείσμα, πένθος, ματαίωση, διάβασμα, αντίδραση και πολλές συνεδρίες για να καταλάβω πως δεν είμαι εγώ το λάθος αλλά ο κόσμος που δεν αγαπάει τους διαφορετικούς.


Δεν τα γράφω όλα αυτά για να αγανακτήσετε με αυτούς τους γονείς και εκείνους τους εκπαιδευτικούς. Πριν πετάξουμε την πέτρα ας αναλογιστούμε πως τελικά όλοι είμαστε συνένοχοι σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, είτε γιατί το ανεχόμαστε είτε γιατί το συντηρούμε. Έχουμε ευθύνη και ίσως να μας εξυπηρετεί ως γονείς και δασκάλους γιατί δεν χρειάζεται να αλλάξουμε εμείς, αλλά τα παιδιά.


Ναι αυτό το εγωκεντρικό, ναρκισσιστικό και κακοποιητικό σύστημα φτιάχνει γιορτούλες και φιέστες για την Αποδοχή του διαφορετικού και το αντιρατσιστικό μήνυμα αλλά μέσα στις τάξεις αναγνωρίζει ως ψυχικά υγιείς μόνο εκείνους τους μαθητές που καταφέρνουν να καθίσουν ακίνητοι στο θρανίο τους για 7 ώρες, ενώ καλλιεργεί πειθήνιους και σε όλα πρόθυμους ανθρώπους χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς θέληση,έκφραση και γνώμη. Αυτός ο ευνουχισμός επισφραγίζεται μέσα στο άβατο της ελληνικής οικογένειας

Μέσα σε όλη αυτήν την τάξη και την ασφάλεια που μυρίζει φορμόλη, όσοι έχουν αυτιά θα ακούσουν τη βουβή κραυγή αυτής της γενιάς παιδιών που κραυγάζει:

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΛΑΣΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!


Ελένη Καραγιάννη,
Εικαστικός-εκπαιδευτικός εικαστικής αγωγής στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών


ΠΗΓΗ 

Ευχαριστούμε !      Ελένη Καραγιάννη.

 

 

Γιώργος Χρούσος: "Η οικογένεια είναι το καλύτερο καταφύγιο για ένα παιδί..."

Συνέντευξη στην Κάτια Μηλιαράκη - DYO Magazine (Σελ. 18-21)

«Κάθε παιδί» έγραψε ο Ταγκόρ, Ινδός λογοτέχνης και Νομπελίστας το 1913, «φέρνει το μήνυμα ότι ο Θεός δεν έχει αποθαρρυνθεί ακόμα από τον άνθρωπο».
Με όλες τις ελπίδες στραμμένες στο μέλλον και με την πεποίθηση ότι η γνώση, η επιστήμη, η Ιατρικής και κυρίως η ανθρώπινη εστιασμένη κι επίμονη προσπάθεια μας δείχνουν τον δρόμο προς τον καλύτερο εαυτό μας, όλοι επιχειρούμε να βρούμε διέξοδο και παρακαμπτήριους από τις ασφυκτικές διαδρομές που επιτάσσουν οι ασφυκτικές οικονομικο - κοινωνικές συνθήκες της σύγχρονης Ελλάδας.

Στα πώς και τα γιατί αυτής της διαδρομής απαντά -μέσα από μία εξαιρετικά διαφωτιστική συζήτηση- ο καθηγητής και διευθυντής της A΄ Παιδιατρικής Κλινικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Χρούσος.

Κύριε Καθηγητά, ποια σκέψη, ποια εσωτερική αγωνία, ποιος «ερευνητικός ή επιστημονικός έρωτας» κάνει έναν επιστήμονα του βεληνεκούς σας να αφιερώσει την καριέρα του σε έναν αχαρτογράφητο τομέα, στο στρες;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να καταλάβω τον άνθρωπο, να αντιληφθώ πώς σκέπτεται, πώς αισθάνεται και πώς σχετίζεται με το περιβάλλον του και το σύμπαν. Ο λόγος που επέλεξα την Ιατρική, την Παιδιατρική και την Ενδοκρινολογία ήταν ακριβώς αυτός. Εδώ πρέπει να πω ότι η Ιατρική είναι μία επιστήμη και τέχνη που εξ ορισμού επικεντρώνεται στον άνθρωπο και μπορεί από μόνη της να γίνει πηγή ευτυχίας για τον γιατρό, ανεξαρτήτως των επιστημονικών και φιλοσοφικών της προεκτάσεων. 

Μιλήστε μας λίγο για τα πιο πρόσφατα ευρήματα σε σχέση με την επίδραση του στρες στις ανθρώπινες λειτουργίες.
Το χρόνιο στρες έχει πολλές και ποικίλες αρνητικές ψυχικές και σωματικές επιδράσεις. Άγχος, κατάθλιψη και ψυχοσωματικά προβλήματα αυξάνουν, ενώ αναπτύσσονται παχυσαρκία, μεταβολικές νόσοι, συμπεριλαμβανομένου του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, καρδιαγγειακά νοσήματα, οστεοπόρωση και άλλα. Τα λεγόμενα, δηλαδή, «χρόνια μη μεταδιδόμενα νοσήματα», που πλήττουν την κοινωνία μας σήμερα, και που αποτελούν τις κύριες αιτίες θανάτου του πληθυσμού μας προκαλούνται, επιταχύνονται και επαυξάνονται από το χρόνιο στρες.

Μπορούμε να επιδράσουμε στο στρες; Κι αν ναι, πώς;
Λογικά έχουμε δύο τρόπους: Πρώτον, να αποφύγουμε τα στρεσογόνα ερεθίσματα και, δεύτερον, αν αυτό δεν είναι δυνατόν, να τα διαχειριστούμε κατά τον καλύτερο τρόπο. Προληπτικά, η απόκτηση ψυχικής ανθεκτικότητας είναι σωτήρια. Είναι περιττό να σας πω ότι έχουν γραφτεί και γράφονται τόμοι για τη σωστή διαχείριση του στρες και ότι οι Έλληνες στωικοί και επικούριοι φιλόσοφοι είναι σκαπανείς σε αυτό το πεδίο της επιστήμης. Καλoσύνη, ανθρωπισμός και υπέρβαση του εαυτού μας είναι βασικά στοιχεία της ευτυχίας του ανθρώπου και συνεπώς και ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του στρες.

Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα παιδάκι έχει στρες;
Αυξάνονται ο φόβος και ο θυμός του παιδιού, ενώ επικαλύπτονται οι εκτελεστικές λειτουργίες του, που ακόμη είναι πολύ ανώριμες. Εμφανίζονται προβλήματα συμπεριφοράς, διατροφής και ύπνου. Στα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να έχουμε πτώση της σχολικής επίδοσης.

Οι επιρροές ή οι επιλογές καθορίζουν τελικά τη διαδρομή ενός ανθρώπου;
Και τα δύο φυσικά. Είμαστε προϊόντα της γενετικής και του περιβάλλοντος, όπως όλα τα άλλα έμβια όντα, αλλά επιπλέον διαθέτουμε και τη λογική, ένα αποκλειστικά ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Γνωρίζουμε σήμερα ότι άνθρωπος, με την τεράστια πολυπλοκότητα και αυτεπίγνωση που διαθέτει, είναι ποιοτικά μοναδικός στη φύση. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τεράστιες δυνατότητες, οι οποίες στο κατάλληλο περιβάλλον μπορούν να ανθήσουν. Γνωρίζουμε ότι η νοημοσύνη, μαζί με την εστιασμένη και επίμονη προσπάθεια, καθώς και τη δημιουργικότητα αποτελούν τη βάση της καλής διαδρομής του βίου ενός ανθρώπου.

Λένε ότι εκπαίδευση και νοημοσύνη πηγαίνουν χέρι χέρι… Ποιά είναι η άποψή σας.
Γενετική και περιβάλλον καθορίζουν περίπου 50-50 την ανθρώπινη νοημοσύνη. Η εκπαίδευση, ή, καλύτερα, η παιδεία, είναι καθοριστική στην ανάπτυξη του παιδιού σε ολοκληρωμένο άνθρωπο με κεφαλαίο άλφα. Και αυτό πηγαίνει πέραν της νοητικής ή γνωσιακής ευφυΐας στη συναισθηματική νοημοσύνη, στην ανάπτυξη αξιών αρετής και στην επίτευξη της ανώτερης μορφής ευτυχίας, της ευδαιμονίας του Αριστοτέλη.

Υπάρχει έμπνευση στην έρευνα;
Υπάρχει, αλλά έχει ως προαπαιτούμενα την προϋπάρχουσα σωστή γνώση, τον εστιασμό, τη φυσική ροπή του ανθρώπου στο να μαθαίνει και να ερμηνεύει, την κινητοποίηση της στιγμής. Αυτά σημαίνουν ότι η προετοιμασία, αλλά και η ετοιμότητα και η φαντασία παίζουν τεράστιο ρόλο στην έμπνευση.

«Αυτό το οποίο θεωρούμε τυχαίο ή δεν καταλαβαίνουμε είναι κρυμμένη γνώση που δεν την έχουμε ακόμη ανακαλύψει» έλεγε ο Αϊνστάιν. Είναι, λοιπόν, τα πάντα κρυμμένη γνώση, που έλεγε και ο Τζον Νας;
Φυσικά, και είναι κρυμμένη γνώση. Ο Αϊνστάιν και ο Νας το είπαν πολύ σωστά.

Τα 4 - 5 χρόνια της βαθιάς κρίσης έχουμε τόσες ελληνικές διακρίσεις στο επιστημονικό πεδίο… Αντιφατικό μεν, ελπιδοφόρο δε…
Υπάρχουν πολλές νησίδες αριστείας στη χώρα, καθώς και πάμπολλοι εμπνευσμένοι Έλληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ελληνικές προγονικές, γονεϊκές και κοινωνικές επιταγές που εκτιμούν και θαυμάζουν τη γνώση επηρεάζουν τα παιδιά μας στην αναζήτηση νοήματος. Ούτως ή άλλως, τι μπορεί να είναι καλύτερο από την αριστεία στις τέχνες, στα γράμματα και τον πολιτισμό;

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους -όπως κι εσείς άλλωστε- να διακρίνονται σε αυτό με το οποίο ασχολούνται;
‘Όπως σας είπα προηγουμένως, πολλή δουλειά και προσήλωση στον στόχο είναι τα κλειδιά της διάκρισης σε έναν τομέα.

Τι σημαίνει για εσάς -πραγματικά- μεγάλη διάκριση;
Η εκτίμηση των επαϊόντων.

Σίγουρα στη λαμπρή σας πορεία έχετε έρθει σε μετωπική με την αποτυχία, την απογοήτευση, την απόρριψη. Πώς το διαχειριστήκατε;
Πάντα προχώρησα μπροστά με αυτό που έκανα ή που ήθελα να κάνω σαν να μην υπάρχει το πρόβλημα.

Στην επιστήμη, στην έρευνα, στο εργαστήριο, στην κρίσιμη στιγμή μέσα σε ένα χειρουργείο υπάρχει Θεός;
Η ερώτηση είναι ανθρωπομορφική και η ανθρώπινη απάντηση είναι ναι.

Αν δίνατε έναν ορισμό στη φράση «ευτυχισμένο παιδί στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης», ποιος θα ήταν αυτός;
Έχουμε υπερεκτιμήσει τον καταναλωτισμό και τη συμμετοχή του στην ευτυχία μας. Ένα πτωχό παιδί με καλούς και υποστηρικτικούς γονείς και κατεύθυνση προς την ανάπτυξη αρετών μπορεί κάλλιστα να είναι ευτυχισμένο.

Η οικογένεια με όλα της τα συμπαρομαρτούντα είναι -μπορεί να γίνει- «καταφύγιο»;
Βέβαια, η οικογένεια είναι το καλύτερο καταφύγιο για ένα παιδί.

Ποιες είναι οι 5 συμβουλές που θα δίνατε σε κάθε γονιό που θέλει να αναθρέψει ένα γερό και ισορροπημένο παιδί;

    Δείξτε μεγάλη τρυφερότητα.

    Δώστε αίσθημα ασφάλειας.

    Επαινείτε την καλή συμπεριφορά, αλλά θέστε και σαφή όρια.

    Ακούστε, ζητήστε αυθεντικότητα και προωθήστε σιγά σιγά την αυτονομία.

    Διδάξτε με λόγια, αλλά κυρίως με το παράδειγμά σας, το ενάρετο αξιολογικό σύστημα που θα προετοιμάσει το παιδί για την ενηλικίωση σε ένα ολοκληρωμένο και ευτυχισμένο άνθρωπο.

"Αρνούματσε να αλλάξουμε την ζωή μας... Φοβόμαστε να αλλάξουμε επίπεδο και αυτό ειναι μεγάλο πρόβλημα προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση και να νιώσουμε καλύτερα" ...ακουσα σε μια πρόσφατη συνέντευξή σας. Ετσι ειναι;
Κάθε αλλαγή ειναι δυνητικά στρεσογόνα και χρειάζεται σωστή διαχείρηση απο μέρους μας. Η ψυχική ανθεκτικότιτα εδω ειναι μια κρίσιμη και χρήσιμη ιδιότιτα, ωστε να πιστέψουμε στις δυνατότητές που έχουμε να αλλάξουμε τις καταστ'ασεις στη ζωή μας.

Κύριε καθηγητα, αν δεν ήσασταν αυτό που είστε, τι ή ποιός θα μπορουσατε η θα θέλατε να ειστε;
Δύσκολη ερώτηση. Στην φάση αυτή της ζωής μου, επειτα απο χρόνια αναζήτησης και μόχθου, αποτυχιών και επιτυχιών, διαπιστώνω οτι είτε δεν μπορώ να απαντήσω ειτε μπορω να απαντήσω με μια γενικότιτα. Οπως ότι θα ήθελα να ήμουν ο οποιοσδίποτε σοφός που έχει βρει υην ευδαιμονία.


ΠΗΓΗ - DYO Magazine

Σαμπρίνα : «Αντίο μπαμπά»

Η Σαμπρίνα έχασε τον πατέρα της την Τετάρτη 27/01.2016.

 

Το «αντίο» της, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook. 

 «Αντίο μπαμπά,

Δεν ζήσαμε πολλές στιγμές μαζί, και πάρα πολλές ήταν και δύσκολες. Η ζωή όμως δεν είναι πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα... και βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται...

Παρόλο που δεν ζήσαμε πάρα πολλά μαζί, από τον πατέρα μου έμαθα τα πιο σημαντικά πράγματα για την ίδια τη ζωή. Είμαι τυχερή που μου μετέδωσε την αγάπη για την Ελλάδα, την πατρίδα, την ιστορία, τον Ελληνικό πολιτισμό, τους Έλληνες φιλοσόφους... αυτά ήταν και η δική του μεγαλύτερη αγάπη... Θυμάμαι κάθε φoρά που τον έβλεπα, τον κοιτούσα και σκεπτόμουν πόση γνώση έχει αποκτήσει...

Είχε την απάντηση για οποιαδήποτε ερώτηση του έκανα... και ήταν η σωστή. Είχε πάρα πάρα πολλά βιβλία, και όταν μου έδωσε το πρώτο μου βιβλίο μου έδωσε μια συμβουλή. Μου είπε: εύχομαι κάποια στιγμή, όταν ανοίγεις ένα βιβλίο, να μην το ανοίγεις για να μάθεις από αυτό, αλλά για να το κρίνεις... και αυτό θέλει πολύ ψάξιμο.

Όταν ήμουν μικρή και του έστελνα γράμματα από την Αφρική, που είχαν ορθογραφικά λάθη θυμάμαι ότι τα διόρθωνε και μου τα έστελνε πίσω διορθωμένα, μάλλον για να μου δείξει ποσο σημαντική είναι η έλληνική γλώσσα...

Έτσι κατάλαβα την σπουδαιότητα της Ελλάδας, της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας!!!
Ευχαριστώ για όλα όσα έμαθα, και αγάπησα από σένα...

Συγγνώμη αν σε στενοχώρησα και εγώ...

Καλό ταξίδι και να μας προσέχεις από εκεί ψηλά...

Αντίο μπαμπά». 

Δημοσιεύτηκε από Sabrina Tserkanou στις Τετάρτη, 27 Ιανουαρίου 2016

Πατέρας και γιός στην βροχή !

Ένας πατέρας μετέφερε στην αγκαλιά του, έξω από το σπίτι,
  τον ανάπηρο και ενήλικα γιο του,
 για να αισθανθεί τις σταγόνες της βροχής.

...
ΠΗΓΗ: www.dailymail.co.uk