Σπύρος Μισθός: «Με δικαστική απόφαση πήρα την επιμέλεια των παιδιών μου»

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Σπύρος Μισθός
ο ηθοποιός του «Καλημέρα Ζωή» έπειτα από μεγάλο διάστημα τηλεοπτική απουσίας 

«Με δικαστική απόφαση πήρα την επιμέλεια των παιδιών μου»
«Χώρισα το 2014, με δικαστική απόφαση πήρα την επιμέλεια των παιδιών μου και ζω πέντε χρόνια μόνος μου μαζί τους. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο όλο αυτό και πέρασα δύσκολα ειδικά τα τελευταία δυο, τρία χρόνια που οικονομικά είχα στριμωχτεί πάρα πολύ. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα. Κυνήγησα όμως κάτι που θεωρούσα τεράστια αδικία που έγινε. Κυνηγούσα να βγω στη σύνταξη με τα ανήλικα παιδιά μου. Στο ΙΚΑ, που ανήκουμε εμείς οι ηθοποιοί βγάζουν τη μάνα με ανήλικο στα 55 έτη στη σύνταξη και με τις προϋποθέσεις της μάνας και τον χήρο πατέρα. Ποτέ δεν έβγαζαν τον πατέρα που δικαστικά κέρδισε τα παιδιά του», εξήγησε ο Σπύρος Μισθός.

«Με την πρώην σύζυγο μου δεν μπορώ να πω πως οι σχέσεις μας είναι καλές»
«Το κυνήγησα λοιπόν αυτό και πρόσφατα βγήκε μια απόφαση που με δικαίωσε. Με την πρώην σύζυγο μου δεν μπορώ να πω πως οι σχέσεις μας είναι καλές αλλά μέτριες. Της πηγαίνω που και που τα παιδιά αν και η δικαστική απόφαση δεν της προσφέρει επικοινωνία μαζί τους. Δεν θέλω τα παιδιά να ξεκόψουν εντελώς» πρόσθεσε με ειλικρίνεια ο ηθοποιός Σπύρος Μισθός.


ΠΗΓΗ






 

Τα σημερινά αγόρια δεν γίνονται άντρες !

Ο παιδίατρος, ψυχολόγος Dr. Leonard Sax, εξηγεί
τι συμβαίνει με τα σημερινά αγόρια
και πια είναι τα εμπόδια στην ωρίμανσή τους.

.

Ο παιδίατρος, ψυχολόγος Dr. Leonard Sax,
ένας από τους πιο καταξιωμένους στην Αμερική,
εξηγεί τι συμβαίνει με τα σημερινά αγόρια και πια είναι τα εμπόδια στην ωρίμανσή τους.
Τι θα έπρεπε να κάνουν οι γονείς, ώστε να σταματήσουν αυτή την «επιδημία». 
Τι φταίει γι’αυτό.
Ο κορυφαίος ψυχολόγος εξηγεί:
«Τα σημερινά αγόρια δεν γίνονται άντρες και υπάρχουν τρεις λόγοι»

-Τα video games

-Η υπερβολική χρήση φαρμάκων

-Αύξηση των γονιών που δεν θέλουν να αποτελούν πραγματικές μορφές εξουσίας στο σπίτι.

Έρευνες που έγιναν σε έφηβους, κατά την δεκαετία του 1980, σχετικά με το ποιοι αρέσκονται να διαβάζουν βιβλία στον ελεύθερο χρόνο τους, έδειξαν ότι η διαφορά ανάμεσα στα αγόpια και τα κοpίτσια ήταν πολύ μικρή. Πρόσφατα, αντίστοιχη έρευνα έδειξε, ότι υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα, αν και το ποσοστό των κοpιτσιών που διαβάζουν βιβλία έχει πέσει. Ωστόσο τα αγόpια σήμερα απλά δεν διαβάζουν ανεξαρτήτως οικονομικής ευχέρειας, φυλής και κοινωνικού υπόβαθρου.

Το 57% των αποφοίτων από Πανεπιστήμια της Αμερικής πέρσι ήταν γυναίκες, ενώ ανάμεσα στους άριστους απόφοιτους η αναλογία ήταν δύο γυναίκες για έναν άνδρα. Πριν από 40 χρόνια, οι άνδρες πτυχιούχοι Πανεπιστημίου ήταν μακράν περισσότεροι από τις γυναίκες. Ακόμα, τα κοpίτσια που κάνουν πρακτική εξάσκηση κατά την διάρκεια των σπουδών τους ξεπερνούν κατά πολύ τα αγόpια. Τέλος, τα αγόpια σήμερα έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρατήσουν τις σπουδές τους, από τα κοpίτσια.

Ποιοι είναι οι λόγοι που συμβαίνει αυτό;

Γιατί τα αγόpια αρνούνται να δεσμευτούν. Θεωρούν, ότι το να προοδεύουν στις σπουδές τους, ήδη από το σχολείο δεν είναι cool και δεν είναι αρρενωπό.

Ο επιβαρυντικός ρόλος των video games

Όπως εξηγεί ο Dr. Sax, τα video games μεταθέτουν το κίνητρο. Όπως έχουν διαπιστώσει επιστήμονες, περισσότερες από 6 ώρες την εβδομάδα ενασχόλησης με τα video games μπορεί να έχουν σημαντικά επιβλαβείς επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή πορεία του παιδιού. Ένα παιδί, για παράδειγμα, που περνά περισσότερες από 20 ώρες ανά εβδομάδα παίζοντας video games, έχει πολύ χειρότερες σχολικές επιδόσεις από κάποιο που παίζει μόλις 5 ώρες την εβδομάδα.

Πού οδηγούνται, έτσι, τα αγόpια; Σε μετατόπιση. Δεν κάνουν, δηλαδή, άλλα πράγματα που θα έπρεπε, όπως να κοιμούνται και να μελετούν. Βρίσκουν κίνητρο μόνο στο να πάνε στην επόμενη πίστα του Minecraft, όχι να τα πάνε καλά στην γραμματική των Αγγλικών. Αν, μάλιστα, κάνουν παρέα με άλλα αγόpια, αντίστοιχων ενδιαφερόντων, τότε οι πιθανότητες να προοδεύσουν στο σχολείο μειώνονται ακόμα περισσότερο.

Οι γονείς και ο ρόλος τους

Οι γονείς, σύμφωνα με τον Dr. Sax πρέπει να περιορίσουν τα video games. Δεν είναι λογικό να αφήνουν αυτή την ευθύνη στα αγόpια τους. Εξάλλου, ένα αγόpι δεν μπορεί να πει στους φίλους του, ότι έκλεισε το video game γιατί «οι έρευνες έδειξαν, μπλα μπλα μπλα». Μπορεί, όμως, να πει ότι «Ο κακός μπαμπάς μου έκλεισε τον υπολογιστή μου έπειτα από 40 λεπτά.» Δεν θα πρέπει τα παιδιά να στήνονται περισσότερα από 40 λεπτά την ημέρα μπροστά στον υπολογιστή, ειδικά τις ημέρες που έχουν σχολείο –και το πολύ μία ώρα τα σαββατοκύριακο.

Δεν θα πρέπει να παίζουν παιχνίδια που απευθύνονται σε ενήλικες. Δεν θα πρέπει να παίζουν παιχνίδια που δίνουν πόντους κάθε φορά που σκοτώνουν κάποιον. Δεν θα πρέπει να έχουν υπολογιστή στην κρεβατοκάμαρά τους –για την ακρίβεια, δεν πρέπει να υπάρχει καμία οθόνη στην κρεβατοκάμαρά τους. Τα παιδιά θα πρέπει να βρίσκονται σε ανοιχτό χώρο, διαφορετικά πώς θα έχει ο γονιός τον νου του, ώστε να επιβάλλει αυτούς τους κανόνες; Οι περισσότεροι γονείς τρέμουν στην ιδέα, ότι θα πρέπει να τα βάλουν με το παιδί τους, για να αφήσει από τα χέρια του το tablet. Οι περισσότεροι γονείς ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ τα παιδιά τους –κάτι που ήταν αδιανόητο πριν από 40 χρόνια. Κορυφαίος ψυχολόγος εξηγεί: «Τα σημερινά αγόρια δεν γίνονται άντρες και υπάρχουν τρεις λόγοι» - Εικόνα 3

Ο κίνδυνος της υπερβολικής κατανάλωσης φαρμάκων

Τα σημερινά παιδιά λαμβάνουν πολύ περισσότερα φάρμακα από το παρελθόν, πολλά εκ των οποίων περιέχουν αμφεταμίνη και μεθυλοφαινιδάτη (μεγάλο ποσοστό αυτών των φαρμάκων δίνονται σε παιδιά με ΔΕΠΥ). Οι ουσίες αυτές μπορεί να καταστρέψουν το κέντρο κινητοποίησης του εγκεφάλου. Ξέρετε πόσοι 27χρονοι σήμερα περνούν την ημέρα τους παίζοντας με video games από το πρωί έως το βράδυ και παρακολουθώντας ποpνό; Που δεν έχουν ούτε δουλειά, ούτε κοπέλα; Και αυτό τείνει να γίνει το νέο φυσιολογικό. Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν πάρει μεγάλες δόσεις φαρμάκων από την παιδική τους ηλικία –φταίνε μόνο τα φάρμακα; Όχι. Αλλά αμέτρητες έρευνες δείχνουν, ότι μπορεί να επιβαρύνουν.

Τελικές συμβουλές του απέναντι στους γονείς

Ο Dr. Sax υπογραμμίζει: Να μη φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους –να γίνουν και υπερβολικά αυστηροί, αν αυτό χρειάζεται κάποιες φορές. Είναι λάθος τα παιδιά να παίρνουν το κινητό στο κρεβάτι! Πάρτε το πίσω στις 9:00 το βράδυ και ξαναδώστε το πρωί. Ακόμα: Βάζετε τα παιδιά σας νωρίς για ύπνο! Θα είχαμε πολύ λιγότερες «διαγνώσεις» ΔΕΠΥ, αν τα παιδιά κοιμόντουσαν τουλάχιστον 9 ώρες κάθε βράδυ! Και θα κοιμόντουσαν περισσότερο τα παιδιά, αν δεν είχαν ηλεκτρονικές συσκευές στα δωμάτια τους.
.....

 https://www.leonardsax.com/books/

ΠΗΓΗ

.....

Συνεπιμέλεια - Πατρική Αποξένωση.

 

Δύο άρθρα, του δικηγόρου Ανδρέα Αναγνωστάκη

 

 

Η συνεπιμέλεια μπορεί να άρει το αδιέξοδο,

στις σχέσεις πατεράδων- παιδιών που δεν ζουν μαζί

07/01/2020

Οι Εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, έφεραν για άλλη μια φορά σε αιχμή, το θέμα της επικοινωνίας των πατεράδων με τα παιδιά τους, στις περιπτώσεις των εκτός γάμου παιδιών. Και των διαζευγμένων γονέων.

Οι Δικαστικές αποφάσεις, όπως είναι παγιωμένο και στερεότυπο, κατά τις Εορτές αυτές, δίδουν στους πατεράδες αυτής της κατηγορίας, επικοινωνία με τα παιδιά τους περίπου πέντε ημερών, με διανυκτερεύσεις στην κατοικία τους.

Οι εκτός γάμου και χωρισμένες μητέρες, κατά κανόνα, δυστροπούν και αρνούνται να παραδώσουν τα παιδιά, για τέτοιες πολυήμερες απουσίες. Θεωρούν σε τέτοιες επικοινωνίες, πως οι εκβιασμοί που στήνουν στον πατέρα με μοχλό τα παιδιά, θα χαλαρώσουν. Και η εκδίκησή τους προς αυτόν, θα γίνει υποτονική.

Έτσι από πριν, “εγγράφουν στον εγκέφαλο των παιδιών” με δόλιες υποβολές και εκβιαστικές επιβολές και τα “εκπαιδεύουν”, να μην ακολουθούν τους πατεράδες τους και να μην διανυκτερεύουν στην κατοικία τους.

Η “εκπαίδευση” αυτή, τις περισσότερες φορές, φτάνει στα όρια της χυδαιότητας.

Υποβάλλουν τα παιδιά χωρίς άλλο να βρίζουν και ν’ απειλούν τον πατέρα τους στους εκάστοτε τόπους παραλαβής. Με προτροπές παρουσία της μητέρας τους και πολλές φορές της μητρικής γιαγιάς, διώχνουν τον πατέρα τους: “ Δεν έρχομαι! Φύγε από εδώ! Δεν σε θέλω! Δεν θα ξανάρθω! Το αυτοκίνητό σου είναι παλιό. Το σπίτι σου δεν μου αρέσει”. Και άλλα ακατανόμαστα..!

Έχω υπόψη μου περιπτώσεις, που κλωτσούν το αυτοκίνητο του πατέρα, στο οποίο πρόκειται να επιβιβαστούν. Χτυπούν το παμπρίζ. Του προκαλούν ζημιές. Και άλλες φορές το λερώνουν, με προσχεδιασμένες κινήσεις. Και η μητέρα, κρυφοχαίρεται και καμαρώνει την απόδοση της σαδιστικής της “προπόνησης”.

Οι πατεράδες από την άλλη πλευρά, είναι δεμένοι από τις υπάρχουσες ασαφείς διατάξεις περί “ύψιστου συμφέροντος του παιδιού”. Και απειλούμενοι από τις δρακόντειες τέτοιες περί “ενδοοικογενειακής βίας”, την οποία χρησιμοποιούν κατά κόρον οι μητέρες, -δυστυχώς, κατ’ εξαπάτηση των Δικαστηρίων τις περισσότερες φορές- για να τον λοιώσουν. Ετσι, από το φόβο εμπλοκών εκ μέρους της μητέρας, οι πατεράδες, χαμηλώνουν τα μάτια και φεύγουν ράκη, πλημμυρισμένοι από αισθήματα πόνου, ταπείνωσης και εξευτελισμού…!

Είναι η χειρότερη θέση, στην οποία μπορεί να βρεθεί ένας πατέρας…!

Συγχρόνως, ο πατέρας, πιέζεται αφόρητα από τις Δικαστικές Αποφάσεις που έχουν επιβάλλει υπέρμετρες διατροφές για την μητέρα και τα παιδιά, η καταβολή των οποίων, του δημιουργούν ανισορροπία στη ζωή του και του στερούν την δυνατότητα της δικής του διατροφής.

Αυτή η πραγματική κατάσταση, να διατρέφει ο πατέρας σε βάρος της δικής του διατροφής, την μάνα και αυτή, να τον συκοφαντεί και να τον δυσφημίζει στα παιδιά τα οποία με τη σειρά τους, να τον απαξιώνουν να τον βρίζουν και να του επιτίθενται παντοιοτρόπως!.., είναι ανυπόφορη για εκείνον. Απειλεί άμεσα την ψυχική και συναισθηματκή του υγεία. Όπως απειλεί και την υγιή ανατροφή των παιδιών.

Αυτήν την θέση δεν την κατάλαβε και δεν την κατανόησε ποτέ, κανείς Αρμόδιος.

Αλλά και αν την συνάντησε, δεν είναι διατεθειμένος να την αντιμετωπίσει.

Γιατί σήμερα με τις εγχώριες Νομολογιακές τάσεις των Δικαστηρίων και τα σύγχρονα “φεμινιστικά” δεδομένα, ο πατέρας θεωρείται η “Ιφιγένεια” που πρέπει απαραιτήτως να θυσιαστεί, για το “συμφέρον των λοιπών”.

Έτσι ο πατέρας γίνεται το θύμα, των σύγχρονων περί καταδίωξής του “θεσμού του πατέρα”, αντιλήψεων και εφαρμογών.

Αυτή η κατάσταση, είναι κατάφωρα άδικη και παράνομη.

Τα παιδιά κατά τον εγχώριο Νόμο, (1507 ΑΚ), οφείλουν και προς τον πατέρα “βοήθεια, στοργή και σεβασμό”. Εχουν υποχρέωση ακόμη και παροχής υπηρεσιών προς αυτόν, ανάλογα με την ηλικία τους, τις δυνάμεις τους και τις βιοτικές τους ανάγκες. (1508Α ΑΚ).

Αυτές οι υποχρεώσεις εδώ και μισό αιώνα έχουν ατονήσει. Έχουν πάει στο Χρονοντούλαπο..!

Και είναι σε σύγχρονη αιχμή, η υποβολή των παιδιών στους χειρότερους ρόλους, εναντίον του.

Στις ειδικές αυτές περιπτώσεις, η κατάσταση είναι ανήθικη και επικίνδυνη. Και για τα παιδιά. Και για την κοινωνία αργότερα.

Πρέπει να ληφτούν άμεσα μέτρα ελέγχου της κατάστασης.

Η υποβολή Μηνύσεων, που προβλέπεται και συνιστάται, δεν είναι αποτελεσματική. Γιατί, οι μηνύσεις εκτός των άλλων, κυλίονται αδίκαστες επί πενταετία, τουλάχιστον.

Η επίπτωση που επιβάλλεται εναντίον της μάνας, είναι η άμεση διακοπή της διατροφής προς αυτήν. Και η έκπτωσή της, από την γονική μέριμνα. Και από κάθε πράξη επιμέλειας.

Ακόμη και τα παιδιά όταν αποκτήσουν ωριμότητα και δυνατότητα διάκρισης και αρνούνται υποβόλιμα την επικοινωνία, υβρίζοντας και απαξιώνοντας τον πατέρα, αξίζουν την ίδια επίπτωση. Διακοπή της διατροφής..!

Έτσι, θ’ αναγκαστούν να προβληματιστούν και ν’ αναζητήσουν την αιτία του φαινομένου.

Όμως, εάν επιμένουν τυφλά ας τα διατρέφει η υποβολέας μητέρα.

Και αν και εκείνη δεν θέλει ή δεν μπορεί, ας το κάνει η Πολιτεία. Με κατάλληλες υποδομές που ήδη έπρεπε να έχει δημιουργήσει.

Ο πατέρας έχει νόμιμο δικαίωμα, να μπορεί να ζήσει χωρίς βία, πιέσεις, εκβιασμούς και αφόρητα βάρη. Έχει ως “μεγάλο παιδί” το ύψιστο δικαίωμα, βιώσιμης ζωής.

Το αδιέξοδο, μπορεί ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η σύγχρονη τάση για συνεπιμέλεια, με εναλλασόμενη κατοικία των παιδιών. Δηλαδή, με χρονική κατανομή της επιμέλειας.

Το παιδί μ’ αυτήν, θα έχει δύο ισότιμους έναντί του, γονείς. Δύο σπίτια. Δύο οικογένειες.

Ετσι, θα καθιερωθεί ισότητα των Γονέων έναντι των παιδιών τους και θα στελεχωθεί και η κοινωνία αργότερα σωστά. Με πολίτες με υψηλή αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό, κοινωνικότητα και ανθρωπιά. Ολα τα παραπάνω, διοχετεύονται στο παιδί κατευθείαν από τις ρίζες της καρδιάς του πατέρα..! Και μόνο..!

Και όταν λείπουν, οδηγούν σε δομικές ανισορροπίες ανάπτυξης. Οι οποίες καταλήγουν δυνητικά ακόμη και σε διά βίου, ψυχικές και συναισθηματικές αναπηρίες!

ΠΗΓΗ

Η μάστιγα της πατρικής αποξένωσης και οι δικαστικές αποφάσεις

22/10/2019

Η πατρική αποξένωση είναι ένα φαινόμενο που ευρίσκεται σε αιχμή, την εποχή μας.

Χωρισμένες μητέρες και μητέρες χωρίς γάμο, εκπαιδεύουν τα κοινά παιδιά, να μισούν θανάσιμα, τον πατέρα.

Με ψεύτικες κατηγορίες κατά του πατέρα και της οικογένειάς του, εμφυσούν στα παιδιά, κατ’ αρχήν, φοβίες για το περιβάλλον τους. Π.χ. πως, δεν τ’ αγαπούν. Πως δεν τα θέλουν. Πως θα τα κακοποιήσουν. Πως, θα τα δηλητηριάσουν κ.λ.π.

Στη συνέχεια με υποβολές και επιβολές, κάνουν εγγραφές στον εγκέφαλο των παιδιών, πως ο πατέρας, είχε και έχει ερωμένες. Είναι σπάταλος, αδιάφορος, κακός και επικίνδυνος για τα ίδια. Ετσι, δημιουργούν μία απέχθεια προς αυτόν. Αλλά και μία ανασφάλεια στα παιδιά, να μείνουν και να συναναστραφούν μαζί του.

Και βέβαια τα υποβάλλουν και τα αναγκάζουν, να μην έχουν καμμία επικοινωνία μαζί του.

Από την άλλη πλευρά, οι μητέρες, ζητούν από τα δικαστήρια, υπερβολικές διατροφές. Τέτοιες, που ν’ ακυρώνεται η πατρική επιβίωση.

Δηλαδή ο πατέρας, είναι εξαναγκασμένος να περιέρχεται ο ίδιος σε στερήσεις, για να δίδει χρήματα σε μία μητέρα, που εκπαιδεύει τα παιδιά να μην τον συναντούν ποτέ και να του επιτίθενται όσες φορές, επιχειρεί να τα πλησιάσει.

Εδώ έχει εφαρμογή η περίπτωση, των αδέσποτων σκυλιών. Που πολλές φορές, (όχι πάντα) γαυγίζουν και δαγκώνουν, αυτόν, που τους δίνει τροφή για να χορτάσουν.

Δυστυχώς η Πολιτεία, δεν έχει την επαρκή νομική υποδομή και τους προσήκοντες πραγματικούς μηχανισμούς, για ν’ αντιμετωπίσει το φαινόμενο και τις υπόγειες φάσεις και διαδρομές του, που οδηγούν με βεβαιότητα, στην καταστροφή των παιδιών.

Γιατί, η πατρική ορφάνεια, είναι εξολοθρευτική για την ψυχική υγεία και την κοινωνική διαμόρφωση του παιδιού.

Είναι γνωστό, πως, από την προσωπικότητα και την καρδιά του πατέρα, εκπέμπεται και θεμελιώνεται στο παιδί, μεταξύ των άλλων και η αυτοπεποίθηση, η κοινωνικότητα και ο αυτοσεβασμός.

Δυστυχώς και οι Δικαστικές αποφάσεις σήμερα, δεν εισφέρουν στις περιπτώσεις αυτές, λύση του προβλήματος. Και δεν απονέμουν την ΓΟΝΕΪΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ.

Συγκεκριμένα, ο πατέρας, αντιμετωπίζεται ως χαμηλότερης κατηγορίας, γονιός. Που κατ’ ανάγκη υπάρχει, εκ της γενετήσιας διαδικασίας προέλευσης του παιδιού.

Τον περιορίζουν σε μία επικοινωνία ολίγων ωρών, τις καθημερινές και περισσότερες εναλλάξ τα Σαββατοκύριακα.

Δυστυχώς και στις περιπτώσεις αυτές, όταν η επικοινωνία των δικαστικών αποφάσεων παραβιάζεται και η μητέρα ακυρώνει τις “συναντήσεις” δεν υπάρχουν άμεσοι και αποτελεσματικοί μηχανισμοί, να υποχρεωθεί σε συμμόρφωση.

Ετσι το παιδί απομονώνεται από τον πατέρα και αυτός αναγκαστικά αποξενώνεται απ’ αυτό.

Και βέβαια δεν μπορεί να συμβάλει στην ανατροφή του στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, στην σταδιοδρομία του. Και γενικά, στην εξέλιξή του.

To πρόβλημα είναι εκρηκτικό.

Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται ο υπολογισμός του πατέρα ως ΓΟΝΕΑ, ίσης αξίας και αντιμετώπισης.

Και βέβαια απαιτούνται Ειδικές Κοινωνικές Υπηρεσίες. Και Ειδικό Οικογενειακό Δικαστήριο, με ειδικές γνώσεις, διαθέσεις και εμπειρίες.

Έτσι και μόνο θ’ αντιμετωπιστεί αυτή η σύγχρονη κοινωνική μάστιγα. Η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί πάραυτα, θα είναι στο μέλλον, σε βάρος της ποιότητας, της ψυχικής υγείας και της αντοχής των Ελλήνων. Στην Ελλάδα της υπογεννητικότητας!

Πιστεύω πως και το πρόσφατο γεγονός των Χανίων, κατά το οποίο πατέρας, -κατά τα Μ.Μ.Ε.- φέρεται να κτύπησε Δασκάλα, γιατί τον εμπόδιζε να δεί και να πάρει τα παιδιά του από το Σχολείο, οφείλεται μεταξύ των άλλων -υποκειμενικές ιδιαιτερότητες – και σε ανάλογα ελλείμματα των Κοινωνικών Υπηρεσιών και των Δικαστικών Αποφάσεων.

Γιατί αλλιώς η Δασκάλα, δεν είχε λόγο παρέμβασης στην ενδεχόμενη ύπαρξη Απόφασης για επικοινωνία. Και στην εκτέλεσή της. Και γενικά στην Οικογενειακή ζωή, των Γονέων.

Τα Σχολεία πρέπει να μείνουν έξω, κυρίως, από υποχρεώσεις και ευθύνες παράδοσης και παραλαβής από τους συζύγους, των παιδιών, σ’ εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων.

Και να μένουν απερίσπαστα να κινούνται, μόνο, στα επίπεδα των Εκπαιδευτικών τους καθηκόντων, στα πλαίσια ίσης γονεϊκής ακρόασης, ενημέρωσης, αντιμετώπισης και μεταχείρισης.
 

 ΠΗΓΗ

Πατεράδες και μωρά - 2019

23 Dads Who Have Nailed Parenting
2019 | Funny Dads & Babies

 

 

Καλή Χρονιά !
Ευτυχισμένο το 2020 !

Γίνε ο ήρωας του Παναγιώτη-Ραφαήλ.

Ο μικρός Παναγιώτης – Ραφαήλ Γλωσσιώτης,

χρειάζεται τη βοήθειά σας προκειμένου να μεταβεί στην Αμερική 

για να του χορηγηθεί το γονιδιακό φάρμακο ZOLGENSMA! 

Αξίζει να τον γνωρίσετε στη σελίδα του.

 

 

Το Ελληνικό κράτος, αρνείται την βοήθεια στην θεραπεία του μικρού 
Παναγιώτης – Ραφαήλ !
Πριν λίγο καιρό, μικρός Αντώνης Χρήστος Ανδρέου από την Κύπρο
τα κατάφερε με αγώνα κινητοποίησης, και ξεκινάει την θεραπεία στην Αμερική!!!!
Το κράτος της Κύπρου,  ανέλαβε να διαπραγματευθεί και να καταβάλει
το αντίτιμο της θεραπείας !
Ο μικρός Αντώνης, έλαβε την θεραπεία, και έχει τεράστια βελτίωση!

ΚΌΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΉ ΑΝΑΛΓΗΣΊΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΊΤΕ - ΒΟΗΘΉΣΤΕ - ΔΙΑΔΩΣΤΕ ! 
Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν ! 

 

 

Διαβάστε !

mdahellas.gr

 Στο Μαξίμου η υπόθεση του μικρού Παναγιώτη Ραφαήλ

Κικίλιας για την υπόθεση του μικρού Παναγιώτη Ραφαήλ

 

Εκρυβε τα παιδιά από τον πατέρα τους

Πέντε χρόνια και 30.000 ευρώ πρόστιμο σε Ισπανίδα
που έκρυβε τα παιδιά από τον πατέρα τους 

Η Χουάνα Ρίβας, που κατηγορεί τον Ιταλό πατέρα Φραντσέσκο Άρκουρι για βιαιοπραγία, διέφυγε το 2016 από τον πρώην -πλέον- σύντροφό της μέσω Σαρδηνίας

 

Μια Ισπανίδα διαζευγμένη μητέρα καταδικάστηκε σήμερα σε φυλάκιση πέντε ετών, διότι έφυγε και κρυβόταν με τα δυο παιδιά της, αν και δικαστήριο είχε διατάξει να αναλάβει την επιμέλειά τους ο Ιταλός πατέρας τους, τον οποίο κατηγορούσε για ενδοοικογενειακή βία.

Το δικαστήριο της Γρανάδας, εκτιμώντας ότι η Χουάνα Ρίβας «εκμεταλλεύτηκε το επιχείρημα της βιαιοπραγίας» για να κρατήσει μαζί της τα δύο παιδιά της, ηλικίας σήμερα 12 και 14 ετών, την καταδίκασε για «απαγωγή ανηλίκου».

Εκτός της ποινής φυλάκισης, θα πρέπει επίσης να καταβάλει αποζημίωση ύψους 30.000 ευρώ στον πρώην σύντροφό της και δεν θα έχει την επιμέλεια των παιδιών για ένα διάστημα έξι ετών.

Η Ρίβας κατηγορεί τον πρώην σύζυγό της, τον Ιταλό Φραντσέσκο Άρκουρι, για βιαιοπραγία. Η γυναίκα διέφυγε από τη Σαρδηνία, όπου ζούσε το ζευγάρι, με τα δυο παιδιά της τον Μάιο του 2016 και κατέθεσε μήνυση για ενδοοικογενειακή βία τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς. Τις κατηγορίες αρνείται ο πρώην σύζυγός της.

Η δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια των παιδιών έγινε ευρέως γνωστή τον Ιούλιο του 2017, όταν δικαστήριο απεφάνθη υπέρ του Άρκουρι και διέταξε την πρώην σύζυγό του να του δώσει τα παιδιά.

Αφού κρυβόταν για έναν μήνα με τα παιδιά της, κατόπιν παραδόθηκε και τα παρέδωσε στις αρχές.

Η υπόθεση προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις στην Ισπανία, όπου η μάχη για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας έχει αναχθεί σε μία από τις βασικότερες προτεραιότητες της κυβέρνησης.

Ορισμένοι επέκριναν τη μητέρα, γιατί αρνήθηκε να υπακούσει στην απόφαση του δικαστηρίου, εκτιμώντας ότι οι κατηγορίες περί βίας ήταν ψευδείς. Μεταξύ των επικριτών της βρίσκονταν και γυναίκες, που κατήγγειλαν τον τρόπο με τον οποίο εκείνη χρησιμοποίησε προς όφελός της τα βάσανα που υπέστησαν πολλές άλλες γυναίκες.

Άλλες γυναίκες στάθηκαν στο πλευρό της με το επιχείρημα ότι ο Φραντσέσκο Άρκουρι είχε ήδη καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία σε βάρος της Χουάνα Ρίβα το 2009.

Όμως, το ισπανικό δικαστήριο εκτίμησε ότι το γεγονός πως εκείνη επέστρεψε στον σύζυγό κι απέκτησαν και δεύτερο παιδί θέτει υπό αμφισβήτηση τους ισχυρισμούς της.

Στη μήνυση που κατέθεσε το 2016, η Ρίβας υποστήριζε ότι έζησε μια κόλαση στη Σαρδηνία, περιγράφοντας ότι ο σύντροφός της «την έκλεινε σε ένα δωμάτιο για ώρες, την χτυπούσε, την έφτυνε, της τραβούσε τα μαλλιά» κι ότι τα παιδιά, ιδίως το μεγαλύτερο, «υπέφεραν πολύ και υπήρξαν μάρτυρες πολλών περιστατικών».

Ωστόσο, ο ψυχολόγος, που ορίστηκε από το δικαστήριο να εξετάσει το παιδί, ανέφερε ότι δεν εντόπισε καμία ένδειξη ψυχικού τραύματος, το οποίο οφειλόταν σε ενδοοικογενειακή βία. Επομένως, το δικαστήριο κατέληξε ότι δεν υπήρξαν άλλα περιστατικά ξυλοδαρμού μετά το 2009.

ΠΗΓΗ

Η αξία του πατέρα

Συντάχθηκε από Katy Faust

Τα κορίτσια των διαζευγμένων οικογενειών, μας προβληματίζουν.

Οι μπαμπάδες κάνουν κάτι για τα παιδιά που οι μητέρες δεν μπορούν να κάνουν.

Επηρεάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους με τρόπο που οι μητέρες δεν έχουν την δυνατότητα.

Η συμμετοχή τους στην οικογένεια επηρεάζει τα αγόρια και τα κορίτσια τους με συγκεκριμένους τρόπους και ανάλογα με το φύλο του παιδιού.

Το γνωρίζουμε αυτό γιατί όταν ο πατέρας απουσιάζει, τα αγόρια και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν ξεχωριστά προβλήματα. Τα αγόρια που στερούνται  τον πατέρα τείνουν  περισσότερο στην  παραβατική συμπεριφορά, ενώ τα κορίτσια τείνουν να εμπλέκονται σε πιο ελεύθερη σεξουαλική συμπεριφορά (RSB-Risky Sexual Behaviour). Αυτό το  αποκαλούμενο "φαινόμενο του πατέρα" έχει αναγνωριστεί ευρέως μεταξύ των μελετητών της οικογενειακής δομής. Αλλά ποιά ακριβώς είναι η υποκείμενη αιτία; Λόγοι Θρησκευτικοί; Περιβαλλοντικοί; Γενετικοί; Μια πρόσφατη μελέτη απεκάλυψε ότι το ποσό του ποιοτικού χρόνου  με τον μπαμπά είναι το κλειδί όταν πρόκειται για την προστασία των κοριτσιών από την ανεύθυνη σεξουαλική συμπεριφορά. Και άν αναρωτιέστε ποιό ήταν το κρίσιμο εργαλείο για την ανακάλυψη της δύναμης της συμμετοχής του μπαμπά στην οικογένεια, η απάντηση είναι-δυστυχώς: Το Διαζύγιο.

Οι ερευνητές επέλεξαν 101 ζεύγη κοριτσιών, αδελφών μεταξύ τους, 42 που χρησίμευσαν ως ομάδα ελέγχου από αγαπημένα έγγαμα ζευγάρια, και 59 ζεύγη αδελφών που έζησαν το διαζύγιο των γονέων τους, με μια κρίσιμη διαφορά - οι μεγαλύτερες αδελφές από τις "διαταραγμένες οικογένειες" είχαν φθάσει ήδη στην ηλικία των 18 ετών με τη μαμά και τον μπαμπά στο σπίτι και κατόπιν ακολούθησε το διαζύγιο. Η νεώτερη αδελφή γνώρισε το διαζύγιο των  γονέων  της πριν την ηλικία των  14  ετών, μιά ηλικία κατά την οποία  ξεκινούν συνήθως οι περισσότεροι σεξουαλικοί πειραματισμοί.

 Επειδή κάθε ζευγάρι κοριτσιών είχε την ίδια μητέρα και το ίδιο σπίτι, οι ερευνητές μπορούσαν να αποκλείσουν περιβαλλοντικούς, γενετικούς, κοινωνικοοικονομικούς, φυλετικούς και θρησκευτικούς παράγοντες. Αυτό επέτρεψε να εστιασθεί η μελέτη των διαφορών σε μία μεταβλητή,  στην επαφή πατέρα / κόρης. Το διαζύγιο, το οποίο μεταφράζεται σε λιγότερο χρόνο με τον μπαμπά, επέτρεψε στους ερευνητές να έχουν μια μοναδική (και για την νεώτερη κόρη μια ατυχή) ευκαιρία.

Οι ερευνητές αντιλήφθηκαν ότι σε οικογένειες με διαζευγμένους / εν διαστάσει γονείς , η παρουσία του πατέρα – και η συμπεριφορά του - έδειξε πολύ πιό συχνά την  ισχυρότερη και ευεργετική επιρροή  της στη  μεγαλύτερη παρά στη νεώτερη κόρη, αφού οι μεγαλύτερες κόρες ελάμβαναν συστηματικά μεγαλύτερες «δόσεις» ενδιαφέροντος και φροντίδας από τον μπαμπά.

Και είχαν δίκιο. Οι μεγαλύτερες κόρες με πατεράδες που έδειχναν ενδιαφέρον για τα κορίτσια τους, ασχολούνταν  λιγότερο με  Risky Sexual Behaviour,RSB.  Eιχαν λιγότερες πιθανότητες να εμπλακούν σε πολλές σεξουαλικές σχέσεις, με καταχρηστικά άτομα, να κάνουν χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, να παρασυρθούν στην πορνεία. Οι νεώτερες κόρες, οι οποίες είχαν λιγότερη επικοινωνία με τους πατέρες τους δυστυχώς λόγω του διαζυγίου, δεν ήταν τόσο τυχερές.

Εάν είστε κόρη διαζευγμένης οικογένειας, αυτό δεν σας εκπλήσσει. Τα κορίτσια είναι αγαπητά και προστατεύονται από τους πατέρες τους. Όταν ο μπαμπάς είναι έξω από την ζωγραφιά της οικογένειας, τα κορίτσια  είναι μόνα τους στην εξερεύνηση  του αγορίστικου κόσμου που τον βιώνουν μεν ως συναρπαστικό αλλά και συγχρόνως επικίνδυνο και συγκεχυμένο. Τείνουν επίσης να αναζητούν την ανδρική προσοχή που τους λείπει από τον πατέρα τους, στη σεξουαλική σχέση.

Να μερικά παραδείγματα παιδιών που μεγαλώνουν μακριά από τον  πατέρα:

Το ότι δεν υπήρχε πατέρας ήταν ολοφάνερο, αλλά η μητέρα μου μου είπε ότι δεν ήξερε ποιος ήταν. Ένας από τους 3 άνδρες. Ήμουν απελπισμένη γιατί ως τότε πίστευα ότι είχε παντρευτεί τον πατέρα μου και πήραν διαζύγιο 10 μήνες αργότερα ...Όταν τα έμαθα όλα αυτά στα 14 μου, το μυαλό μου τρελλάθηκε... Άρχισα να πίνω και να περνώ πάρα πολύ χρόνο με τα αγόρια, ψάχνοντας κάποιον να με δεχτεί... - Πάμελα.

Όταν ήμουν περίπου 22 ετών, είχα ήδη βιώσει τρία διαζύγια: το διαζύγιο των ίδιων των γονιών μου και δύο διαδοχικά διαζύγια του μπαμπά μου ...Aγάπησα κάποιον στην ηλικία των 19 ετών, έκανα έναν κανονικό γάμο, και αναγκάστηκα να συμμετέχω και να εγκρίνω τη  φρικτή κακοποίηση και  εκμετάλλευση των άλλων που έβλεπα, ώστε να μπορώ να ενταχθώ στο  νέο περιβάλλον και να μην θεωρηθώ ως ξένη... - Τζένιφερ.

Οι γονείς μου ήταν παντρεμένοι για 20 χρόνια και στη συνέχεια όταν ήμουν 15 ετών, η μητέρα μου αποφάσισε ότι ο γάμος της τελείωσε. Είχα πολύ περιορισμένη επικοινωνία με τον πατέρα μου μετά από αυτό ... Έκανα κάποιες γνωριμίες εκείνο τον καιρό για τις οποίες δεν είμαι περήφανη. Κοιτάζοντας το παρελθόν, νομίζω ότι αναζητούσα την αγάπη ενός άνδρα  στη ζωή μου γιατί αυτή μου έλειπε, και  παραχώρησα περισσότερα από τον εαυτό μου από αυτά  που πραγματικά ήθελα. -Μέλοντυ.

Το διαζύγιο στερεί από τα παιδιά  αυτό που έχουν αληθινά ανάγκη -  το περίσσευμα αγάπης και επικοινωνίας με τη μαμά και τον μπαμπά συγχρόνως. Αν κοιτάξουμε τα αποδεικτικά στοιχεία, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την αλήθεια ότι τα κορίτσια χρειάζονται πολύ περισσότερο από το μέρα παρά μέρα ή κάθε άλλο Σαββατοκύριακο επαφή με τον μπαμπά. Ακριβώς όπως και τα αγόρια, χρειάζονται καθημερινή αγάπη, προσοχή και επικοινωνία  με τον μπαμπά τους. Εάν δεν την πάρουν από αυτόν, είναι πιθανόν πως θα αναζητήσουν και θα βρουν  ένα υποκατάστατο υψηλού κινδύνου.



ΠΗΓΗ

Ο ρόλος του πατέρα.

Πατρότητα

Ο ρόλος του πατέρα
με τον ψυχολόγο Κωνσταντίνο Σταμπουλίδη 

..

Father & Daughter & Son

Paul Simon - Father And Daughter 

 

"...  I'm gonna watch you shine
 Gonna watch you grow ..."

Cat Stevens - Father & Son

 

 

 

 

 

Νικολας Ασιμος & Χαρουλα Αλεξιου - Το παπακι

 

...

Αλληλεπίδραση πατέρα - βρέφους.

Καλύτερη νοητική ανάπτυξη έχει το παιδί

 όταν ο μπαμπάς ασχολείται μαζί του.

Οι ενεργοί μπαμπάδες που περνάνε χρόνο με το μωρό τους, κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, παίζοντας και αλληλεπιδρώντας μαζί του, το βοηθάνε να έχει στη συνέχεια καλύτερη νοητική ανάπτυξη, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα με ελληνική συμμετοχή.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Imperial College, King's College, Έξετερ και Οξφόρδης, με επικεφαλής τον καθηγητή Πολ Ραμστσαντάνι του Τμήματος Ιατρικής του Imperial, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα βρεφικής ψυχικής υγείας "Infant Mental Health Journal", μελέτησαν στοιχεία για τον τρόπο που επικοινωνούσαν 128 πατέρες με τα μωρά τους ηλικίας τριών μηνών. Στη συνέχεια, αξιολογήθηκε η νοητική ανάπτυξη των ίδιων παιδιών σε ηλικία δύο ετών. Διαπιστώθηκε ότι όσο περισσότερο ένας μπαμπάς ασχολούνταν ενεργητικά με το μωρό του, τόσο καλύτερες επιδόσεις αυτό εμφάνιζε στα νοητικά τεστ (προσοχής, επίλυσης προβλημάτων, γλώσσας, κοινωνικών δεξιοτήτων κ.α.), που έκανε στα δύο του χρόνια.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι διάφοροι παράγοντες ασφαλώς εμπλέκονται στην ανάπτυξη ενός παιδιού, αλλά η σχέση με τον πατέρα κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του έχει παραγνωρισθεί και δεν έχει μελετηθεί ιδιαίτερα μέχρι σήμερα. «Ακόμη και τόσο νωρίς, στην ηλικία των τριών μηνών, οι αλληλεπιδράσεις πατέρα-παιδιού μπορούν να επηρεάσουν θετικά την κατοπινή νοητική ανάπτυξη του παιδιού, κάτι που δεν είχε έως τώρα διαπιστωθεί» δήλωσε ο δρ Ραμτσαντάνι.

Η θετική αυτή επίπτωση αφορά εξίσου τα αγόρια και τα κορίτσια, κάτι που έρχεται να αμφισβητήσει τη διαδεδομένη αντίληψη ότι το παιγνίδι με τον μπαμπά σε πολύ μικρή ηλικία είναι πιο σημαντικό για τα αγόρια από ό,τι για τα κορίτσια. Διαπιστώθηκε επίσης ότι πιο θετική επίδραση στα παιδιά έχουν μπαμπάδες που είναι ευαίσθητοι, ήρεμοι και λιγότερο αγχώδεις. Οι ερευνητές τόνισαν ότι, μετά και τη νέα μελέτη, είναι σημαντικό να ενθαρρύνονται οι μαμπάδες – αν δεν το κάνουν από μόνοι τους- να αλληλεπιδρούν περισσότερο με τα μωρά τους. «Το ξεκάθαρο μήνυμα για τους νέους μαμπάδες είναι να παίζουν με το μωρό τους» τόνισε ο Ραμτσαντάνι. 

Στη νέα μελέτη συμμετείχε η Ελληνίδα ψυχολόγος Λαμπρινή Ψυχογιού, λέκτορας της Σχολής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Έξετερ, η οποία αποφοίτησε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο το 1997 και πήρε το διδακτορικό της το 2004 από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.


ΠΗΓΗ

Διαβάστε την έρευνα : FATHER–CHILD INTERACTIONS AT 3 MONTHS AND 24 MONTHS: CONTRIBUTIONS TO CHILDREN'S COGNITIVE DEVELOPMENT AT 24 MONTHS