Συντάχθηκε από Katy Faust
Οι μπαμπάδες κάνουν κάτι για τα παιδιά που οι μητέρες δεν μπορούν να κάνουν.
Επηρεάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους με τρόπο που οι μητέρες δεν έχουν την δυνατότητα.
Η συμμετοχή τους στην οικογένεια επηρεάζει τα αγόρια και τα κορίτσια τους με συγκεκριμένους τρόπους και ανάλογα με το φύλο του παιδιού.
Το γνωρίζουμε αυτό γιατί όταν ο πατέρας απουσιάζει, τα αγόρια και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν ξεχωριστά προβλήματα. Τα αγόρια που στερούνται τον πατέρα τείνουν περισσότερο στην παραβατική συμπεριφορά, ενώ τα κορίτσια τείνουν να εμπλέκονται σε πιο ελεύθερη σεξουαλική συμπεριφορά (RSB-Risky Sexual Behaviour). Αυτό το αποκαλούμενο "φαινόμενο του πατέρα" έχει αναγνωριστεί ευρέως μεταξύ των μελετητών της οικογενειακής δομής. Αλλά ποιά ακριβώς είναι η υποκείμενη αιτία; Λόγοι Θρησκευτικοί; Περιβαλλοντικοί; Γενετικοί; Μια πρόσφατη μελέτη απεκάλυψε ότι το ποσό του ποιοτικού χρόνου με τον μπαμπά είναι το κλειδί όταν πρόκειται για την προστασία των κοριτσιών από την ανεύθυνη σεξουαλική συμπεριφορά. Και άν αναρωτιέστε ποιό ήταν το κρίσιμο εργαλείο για την ανακάλυψη της δύναμης της συμμετοχής του μπαμπά στην οικογένεια, η απάντηση είναι-δυστυχώς: Το Διαζύγιο.
Οι ερευνητές επέλεξαν 101 ζεύγη κοριτσιών, αδελφών μεταξύ τους, 42 που χρησίμευσαν ως ομάδα ελέγχου από αγαπημένα έγγαμα ζευγάρια, και 59 ζεύγη αδελφών που έζησαν το διαζύγιο των γονέων τους, με μια κρίσιμη διαφορά - οι μεγαλύτερες αδελφές από τις "διαταραγμένες οικογένειες" είχαν φθάσει ήδη στην ηλικία των 18 ετών με τη μαμά και τον μπαμπά στο σπίτι και κατόπιν ακολούθησε το διαζύγιο. Η νεώτερη αδελφή γνώρισε το διαζύγιο των γονέων της πριν την ηλικία των 14 ετών, μιά ηλικία κατά την οποία ξεκινούν συνήθως οι περισσότεροι σεξουαλικοί πειραματισμοί.
Επειδή κάθε ζευγάρι κοριτσιών είχε την ίδια μητέρα και το ίδιο σπίτι, οι ερευνητές μπορούσαν να αποκλείσουν περιβαλλοντικούς, γενετικούς, κοινωνικοοικονομικούς, φυλετικούς και θρησκευτικούς παράγοντες. Αυτό επέτρεψε να εστιασθεί η μελέτη των διαφορών σε μία μεταβλητή, στην επαφή πατέρα / κόρης. Το διαζύγιο, το οποίο μεταφράζεται σε λιγότερο χρόνο με τον μπαμπά, επέτρεψε στους ερευνητές να έχουν μια μοναδική (και για την νεώτερη κόρη μια ατυχή) ευκαιρία.
Οι ερευνητές αντιλήφθηκαν ότι σε οικογένειες με διαζευγμένους / εν διαστάσει γονείς , η παρουσία του πατέρα – και η συμπεριφορά του - έδειξε πολύ πιό συχνά την ισχυρότερη και ευεργετική επιρροή της στη μεγαλύτερη παρά στη νεώτερη κόρη, αφού οι μεγαλύτερες κόρες ελάμβαναν συστηματικά μεγαλύτερες «δόσεις» ενδιαφέροντος και φροντίδας από τον μπαμπά.
Και είχαν δίκιο. Οι μεγαλύτερες κόρες με πατεράδες που έδειχναν ενδιαφέρον για τα κορίτσια τους, ασχολούνταν λιγότερο με Risky Sexual Behaviour,RSB. Eιχαν λιγότερες πιθανότητες να εμπλακούν σε πολλές σεξουαλικές σχέσεις, με καταχρηστικά άτομα, να κάνουν χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, να παρασυρθούν στην πορνεία. Οι νεώτερες κόρες, οι οποίες είχαν λιγότερη επικοινωνία με τους πατέρες τους δυστυχώς λόγω του διαζυγίου, δεν ήταν τόσο τυχερές.
Εάν είστε κόρη διαζευγμένης οικογένειας, αυτό δεν σας εκπλήσσει. Τα κορίτσια είναι αγαπητά και προστατεύονται από τους πατέρες τους. Όταν ο μπαμπάς είναι έξω από την ζωγραφιά της οικογένειας, τα κορίτσια είναι μόνα τους στην εξερεύνηση του αγορίστικου κόσμου που τον βιώνουν μεν ως συναρπαστικό αλλά και συγχρόνως επικίνδυνο και συγκεχυμένο. Τείνουν επίσης να αναζητούν την ανδρική προσοχή που τους λείπει από τον πατέρα τους, στη σεξουαλική σχέση.
Να μερικά παραδείγματα παιδιών που μεγαλώνουν μακριά από τον πατέρα:
Το ότι δεν υπήρχε πατέρας ήταν ολοφάνερο, αλλά η μητέρα μου μου είπε ότι δεν ήξερε ποιος ήταν. Ένας από τους 3 άνδρες. Ήμουν απελπισμένη γιατί ως τότε πίστευα ότι είχε παντρευτεί τον πατέρα μου και πήραν διαζύγιο 10 μήνες αργότερα ...Όταν τα έμαθα όλα αυτά στα 14 μου, το μυαλό μου τρελλάθηκε... Άρχισα να πίνω και να περνώ πάρα πολύ χρόνο με τα αγόρια, ψάχνοντας κάποιον να με δεχτεί... - Πάμελα.
Όταν ήμουν περίπου 22 ετών, είχα ήδη βιώσει τρία διαζύγια: το διαζύγιο των ίδιων των γονιών μου και δύο διαδοχικά διαζύγια του μπαμπά μου ...Aγάπησα κάποιον στην ηλικία των 19 ετών, έκανα έναν κανονικό γάμο, και αναγκάστηκα να συμμετέχω και να εγκρίνω τη φρικτή κακοποίηση και εκμετάλλευση των άλλων που έβλεπα, ώστε να μπορώ να ενταχθώ στο νέο περιβάλλον και να μην θεωρηθώ ως ξένη... - Τζένιφερ.
Οι γονείς μου ήταν παντρεμένοι για 20 χρόνια και στη συνέχεια όταν ήμουν 15 ετών, η μητέρα μου αποφάσισε ότι ο γάμος της τελείωσε. Είχα πολύ περιορισμένη επικοινωνία με τον πατέρα μου μετά από αυτό ... Έκανα κάποιες γνωριμίες εκείνο τον καιρό για τις οποίες δεν είμαι περήφανη. Κοιτάζοντας το παρελθόν, νομίζω ότι αναζητούσα την αγάπη ενός άνδρα στη ζωή μου γιατί αυτή μου έλειπε, και παραχώρησα περισσότερα από τον εαυτό μου από αυτά που πραγματικά ήθελα. -Μέλοντυ.
Το διαζύγιο στερεί από τα παιδιά αυτό που έχουν αληθινά ανάγκη - το περίσσευμα αγάπης και επικοινωνίας με τη μαμά και τον μπαμπά συγχρόνως. Αν κοιτάξουμε τα αποδεικτικά στοιχεία, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την αλήθεια ότι τα κορίτσια χρειάζονται πολύ περισσότερο από το μέρα παρά μέρα ή κάθε άλλο Σαββατοκύριακο επαφή με τον μπαμπά. Ακριβώς όπως και τα αγόρια, χρειάζονται καθημερινή αγάπη, προσοχή και επικοινωνία με τον μπαμπά τους. Εάν δεν την πάρουν από αυτόν, είναι πιθανόν πως θα αναζητήσουν και θα βρουν ένα υποκατάστατο υψηλού κινδύνου.
ΠΗΓΗ
Τα κορίτσια των διαζευγμένων οικογενειών, μας προβληματίζουν.
Επηρεάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους με τρόπο που οι μητέρες δεν έχουν την δυνατότητα.
Η συμμετοχή τους στην οικογένεια επηρεάζει τα αγόρια και τα κορίτσια τους με συγκεκριμένους τρόπους και ανάλογα με το φύλο του παιδιού.
Το γνωρίζουμε αυτό γιατί όταν ο πατέρας απουσιάζει, τα αγόρια και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν ξεχωριστά προβλήματα. Τα αγόρια που στερούνται τον πατέρα τείνουν περισσότερο στην παραβατική συμπεριφορά, ενώ τα κορίτσια τείνουν να εμπλέκονται σε πιο ελεύθερη σεξουαλική συμπεριφορά (RSB-Risky Sexual Behaviour). Αυτό το αποκαλούμενο "φαινόμενο του πατέρα" έχει αναγνωριστεί ευρέως μεταξύ των μελετητών της οικογενειακής δομής. Αλλά ποιά ακριβώς είναι η υποκείμενη αιτία; Λόγοι Θρησκευτικοί; Περιβαλλοντικοί; Γενετικοί; Μια πρόσφατη μελέτη απεκάλυψε ότι το ποσό του ποιοτικού χρόνου με τον μπαμπά είναι το κλειδί όταν πρόκειται για την προστασία των κοριτσιών από την ανεύθυνη σεξουαλική συμπεριφορά. Και άν αναρωτιέστε ποιό ήταν το κρίσιμο εργαλείο για την ανακάλυψη της δύναμης της συμμετοχής του μπαμπά στην οικογένεια, η απάντηση είναι-δυστυχώς: Το Διαζύγιο.
Οι ερευνητές επέλεξαν 101 ζεύγη κοριτσιών, αδελφών μεταξύ τους, 42 που χρησίμευσαν ως ομάδα ελέγχου από αγαπημένα έγγαμα ζευγάρια, και 59 ζεύγη αδελφών που έζησαν το διαζύγιο των γονέων τους, με μια κρίσιμη διαφορά - οι μεγαλύτερες αδελφές από τις "διαταραγμένες οικογένειες" είχαν φθάσει ήδη στην ηλικία των 18 ετών με τη μαμά και τον μπαμπά στο σπίτι και κατόπιν ακολούθησε το διαζύγιο. Η νεώτερη αδελφή γνώρισε το διαζύγιο των γονέων της πριν την ηλικία των 14 ετών, μιά ηλικία κατά την οποία ξεκινούν συνήθως οι περισσότεροι σεξουαλικοί πειραματισμοί.
Επειδή κάθε ζευγάρι κοριτσιών είχε την ίδια μητέρα και το ίδιο σπίτι, οι ερευνητές μπορούσαν να αποκλείσουν περιβαλλοντικούς, γενετικούς, κοινωνικοοικονομικούς, φυλετικούς και θρησκευτικούς παράγοντες. Αυτό επέτρεψε να εστιασθεί η μελέτη των διαφορών σε μία μεταβλητή, στην επαφή πατέρα / κόρης. Το διαζύγιο, το οποίο μεταφράζεται σε λιγότερο χρόνο με τον μπαμπά, επέτρεψε στους ερευνητές να έχουν μια μοναδική (και για την νεώτερη κόρη μια ατυχή) ευκαιρία.
Οι ερευνητές αντιλήφθηκαν ότι σε οικογένειες με διαζευγμένους / εν διαστάσει γονείς , η παρουσία του πατέρα – και η συμπεριφορά του - έδειξε πολύ πιό συχνά την ισχυρότερη και ευεργετική επιρροή της στη μεγαλύτερη παρά στη νεώτερη κόρη, αφού οι μεγαλύτερες κόρες ελάμβαναν συστηματικά μεγαλύτερες «δόσεις» ενδιαφέροντος και φροντίδας από τον μπαμπά.
Και είχαν δίκιο. Οι μεγαλύτερες κόρες με πατεράδες που έδειχναν ενδιαφέρον για τα κορίτσια τους, ασχολούνταν λιγότερο με Risky Sexual Behaviour,RSB. Eιχαν λιγότερες πιθανότητες να εμπλακούν σε πολλές σεξουαλικές σχέσεις, με καταχρηστικά άτομα, να κάνουν χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, να παρασυρθούν στην πορνεία. Οι νεώτερες κόρες, οι οποίες είχαν λιγότερη επικοινωνία με τους πατέρες τους δυστυχώς λόγω του διαζυγίου, δεν ήταν τόσο τυχερές.
Εάν είστε κόρη διαζευγμένης οικογένειας, αυτό δεν σας εκπλήσσει. Τα κορίτσια είναι αγαπητά και προστατεύονται από τους πατέρες τους. Όταν ο μπαμπάς είναι έξω από την ζωγραφιά της οικογένειας, τα κορίτσια είναι μόνα τους στην εξερεύνηση του αγορίστικου κόσμου που τον βιώνουν μεν ως συναρπαστικό αλλά και συγχρόνως επικίνδυνο και συγκεχυμένο. Τείνουν επίσης να αναζητούν την ανδρική προσοχή που τους λείπει από τον πατέρα τους, στη σεξουαλική σχέση.
Να μερικά παραδείγματα παιδιών που μεγαλώνουν μακριά από τον πατέρα:
Το ότι δεν υπήρχε πατέρας ήταν ολοφάνερο, αλλά η μητέρα μου μου είπε ότι δεν ήξερε ποιος ήταν. Ένας από τους 3 άνδρες. Ήμουν απελπισμένη γιατί ως τότε πίστευα ότι είχε παντρευτεί τον πατέρα μου και πήραν διαζύγιο 10 μήνες αργότερα ...Όταν τα έμαθα όλα αυτά στα 14 μου, το μυαλό μου τρελλάθηκε... Άρχισα να πίνω και να περνώ πάρα πολύ χρόνο με τα αγόρια, ψάχνοντας κάποιον να με δεχτεί... - Πάμελα.
Όταν ήμουν περίπου 22 ετών, είχα ήδη βιώσει τρία διαζύγια: το διαζύγιο των ίδιων των γονιών μου και δύο διαδοχικά διαζύγια του μπαμπά μου ...Aγάπησα κάποιον στην ηλικία των 19 ετών, έκανα έναν κανονικό γάμο, και αναγκάστηκα να συμμετέχω και να εγκρίνω τη φρικτή κακοποίηση και εκμετάλλευση των άλλων που έβλεπα, ώστε να μπορώ να ενταχθώ στο νέο περιβάλλον και να μην θεωρηθώ ως ξένη... - Τζένιφερ.
Οι γονείς μου ήταν παντρεμένοι για 20 χρόνια και στη συνέχεια όταν ήμουν 15 ετών, η μητέρα μου αποφάσισε ότι ο γάμος της τελείωσε. Είχα πολύ περιορισμένη επικοινωνία με τον πατέρα μου μετά από αυτό ... Έκανα κάποιες γνωριμίες εκείνο τον καιρό για τις οποίες δεν είμαι περήφανη. Κοιτάζοντας το παρελθόν, νομίζω ότι αναζητούσα την αγάπη ενός άνδρα στη ζωή μου γιατί αυτή μου έλειπε, και παραχώρησα περισσότερα από τον εαυτό μου από αυτά που πραγματικά ήθελα. -Μέλοντυ.
Το διαζύγιο στερεί από τα παιδιά αυτό που έχουν αληθινά ανάγκη - το περίσσευμα αγάπης και επικοινωνίας με τη μαμά και τον μπαμπά συγχρόνως. Αν κοιτάξουμε τα αποδεικτικά στοιχεία, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την αλήθεια ότι τα κορίτσια χρειάζονται πολύ περισσότερο από το μέρα παρά μέρα ή κάθε άλλο Σαββατοκύριακο επαφή με τον μπαμπά. Ακριβώς όπως και τα αγόρια, χρειάζονται καθημερινή αγάπη, προσοχή και επικοινωνία με τον μπαμπά τους. Εάν δεν την πάρουν από αυτόν, είναι πιθανόν πως θα αναζητήσουν και θα βρουν ένα υποκατάστατο υψηλού κινδύνου.
ΠΗΓΗ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή