Άνδρες στα πρόθυρα υπαρξιακής κρίσης! ...εκεί οδηγήθηκαν!
Είναι δύσκολοι καιροί για άνδρες. Μπορεί να έχει ειπωθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, τώρα όμως μια σειρά από νέες ταινίες και βιβλία προβάλλουν έναν τύπο ευνουχισμένου αρσενικού, με την έννοια του μαρασμού του κλασικού ανδρισμού και της αποδυνάμωσης του ρόλου του στον σύγχρονο κόσμο. Κινηματογράφος και έντυπα εξετάζουν τον προβληματικό και αβέβαια ρόλο του αρσενικού σε μια εποχή όπου ο φεμινισμός έχει ήδη αμφισβητήσει τις νόρμες συμπεριφοράς και την καθιερωμένη άποψη που θέλει τον μεσοαστό άνδρα μοναδικό τροφοδότη της οικογένειας. Η ύπαρξη αυτού του μοτίβου δεν πρέπει να είναι απλή σύμπτωση, αλλά πραγματική συγκυρία.
Ακόμη και η σκληροπυρηνική φεμινίστρια συγγραφέας Σούζαν Φαλούντι παραδέχεται ότι οι άνδρες είναι πλέον το νέο καταπιεζόμενο φύλο. Στο καινούργιο της βιβλίο υποστηρίζει πως ο άνδρας έπαψε να είναι εκείνος που συντηρεί το ζευγάρι ή την οικογένεια, γίνεται στόχος περιγελαστικών σχολίων για τις κακές επιδόσεις του στο νοικοκυριό και χάνει ολοένα το κύρος του μέσα και έξω από το σπίτι.
Η Φαλούντι μιλάει για τη μεταμόρφωση του άνδρα σε κάτι που μοιάζει με τη νοικοκυρά της δεκαετίας του '50! Οπως λοιπόν η Αμερικανίδα εκείνης της εποχής ήταν αποκομμένη από τον αληθινό κόσμο και εκαλείτο να καλύψει το κενό της με τα ψώνια και την ενασχόληση με τη θηλυκότητά της, έτσι και ο σημερινός άνδρας, παραγκωνισμένος από τη γυναίκα μέσα στον μέχρι πρότινος ζωτικό του χώρο, αυτόν της εργασίας και των κοινών, καταφεύγει και αυτός με τη σειρά του στη θεραπεία της κατανάλωσης και στην ενασχόληση με τον ανδρισμό του με έναν ανδρισμό όμως που χτίζεται με τη βοήθεια γυμναστηρίων.
Το μανιφέστο του Χόλιγουντ
Η άποψη της Φαλούντι έγινε προφανώς το μανιφέστο πολλών αμερικανών παραγωγών, οι οποίοι μετέφεραν το θέμα στο Χόλιγουντ. Η ταινία του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ (έρχεται στην Ελλάδα το χειμώνα) και το «American Beauty» του Σαμ Μέντες, η καθεμιά με τον δικό της τρόπο παρουσιάζει άνδρες σε κρίση ανδρισμού.
Ο 42χρονος ήρωας του «American Beauty» νιώθει ότι είναι ένα μηδενικό, απεχθάνεται το αγύμναστο σώμα του και κατηγορεί τη γυναίκα του για την απώλεια της αυτοπεποίθησης και του ανδρισμού του. Στο «Fight Clud» ο Εντουρτ Νόρτον υποδύεται έναν νεαρό γιάπι που έχει σοβαρή ψύχωση με την απειλούμενη αρσενικότητά του. Για να κατανοήσει μάλιστα αυτή την πλευρά του εαυτού του, η οποία πιστεύει ότι του λείπει, παρακολουθεί μια ομάδα υποστήριξης για άνδρες με καρκίνο στα γεννητικά όργανα. Και όταν αυτό δεν έχει αποτέλεσμα κάνει το εντελώς αντίθετο: γίνεται μέλος μιας ομάδας δράσης αναρχικού και βίαιου χαρακτήρα.
Επιπλέον έχει εμμονή με την απόκτηση υλικών αγαθών, η οποία του δημιουργεί ένα κενό απελπισίας.
Αυτό το συναίσθημα προσπαθεί να ξορκίσει μέσω της παρακολούθησης των ομάδων ψυχολογικής υποστήριξης που τον φέρνουν σε επαφή με έναν περιθωριακό τρόπο ζωής και με την αναπόφευκτη προοπτική του θανάτου. Ούτε αυτή η απόπειρα όμως αποβαίνει επαρκής, καθώς το μόνο που πετυχαίνει είναι να εξαναγκάζει τους άνδρες να φέρονται και να μιλούν σαν γυναίκες: αρχίζουν να αγκαλιάζονται ομαδικά και να χρησιμοποιούν μια γλώσσα τρυφερότητας και συμπαράστασης.
Στο τέλος, σύμφωνα πάντα με τους Αμερικανούς συγγραφείς και σεναριογράφους, μένει μόνο ένα δίλημμα: να διαλέξει κανείς ανάμεσα στην αυθεντική αρσενική συμπεριφορά που παραπέμπει κατευθείαν στον βίαιο ρατσισμό και την πιο ήπια νοοτροπία, που όμως χάνει σε αρρενωπότητα και αγγίζει τα όρια της θηλυπρέπειας.
Η διαδικασία του ευνουχισμού παραμένει ωστόσο φορτισμένη με αβεβαιότητα, καθώς η αυτό-εξουσιοδότηση του ανδρισμού ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού με την αυτοκαταστροφικότητα. Η κρίση αρρενωπότητας είναι ως επί το πλείστον δείγμα των καιρών.
Ενα από τα συμπτώματα του φαινομένου (όπως περιγράφεται από τη Φαλούντι) είναι ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες ήταν θύματα του πατριαρχικού τρόπου σκέψης και οργάνωσης, γι' αυτό και θέλησαν κάποια στιγμή να βρεθούν στο πλευρό των γυναικών και να το αντιμετωπίσουν μαζί. Η πραγματικότητα όμως ίσως είναι ακόμη πιο δυσοίωνη. Η νέα έννοια του ευνουχισμού δεν είναι μια προσπάθεια να προκαλέσει ή να ανταγωνιστεί τον φεμινισμό, αλλά μια εκ βαθέων ανάγκη των ανδρών να νιώσουν κύριοι της μοίρας τους, ακριβώς όπως έκαναν οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους.
Το δράμα του αρχηγού
Εργασία και οικογένεια δεν παρέχουν πια ασφάλεια στον άνδρα. Εχει πάψει να είναι επικεφαλής όλων αυτών των πραγμάτων, όπου μέχρι πρότινος είχε τον πρώτο λόγο. Αντ' αυτού έχει βρεθεί να πληρώνει το δάνειο του σπιτιού, να στέλνει τα παιδιά να σπουδάσουν, να χαμογελά στα πάρτι που οργανώνει η γυναίκα του και ούτω καθεξής. Οι άνδρες βέβαια σπάνια μοιράζονται αυτού του είδους τα προβλήματα με τους φίλους τους. Οι περισσότεροι ζουν το δράμα τους στα κρυφά.
Στα νέα βιβλία και τις ταινίες περί ου ο λόγος, ο ψυχολογικός ευνουχισμός αποκτά την αληθινή διάσταση μιας απειλής για τα ανδρικά γεννητικά όργανα. Στο μυθιστόρημά του «Το Τσεκούρι» (ο τίτλος είναι μάλλον ενδεικτικός του περιεχομένου), ο εγκληματολόγος Ντόναλτ Γουέστλεϊκ βάζει τον μεσήλικα ήρωά του να φθάνει ως το φόνο για να εξασφαλίσει την επαγγελματική του θέση και όταν πάραυτα χάνει τη δουλειά του και υποφέρει από την ανεργία, η γυναίκα του τον αποκαλεί «πληγωμένο» και βρίσκει εραστή.
Είναι δύσκολο να μην παραλληλίσει κανείς τις μυθιστορηματικές συνθήκες αυτής της ταπεινωτικής ανικανότητας με την οδυνηρή αγωνία που βιώνουν σήμερα αναστατωμένοι έφηβοι και κακόκεφοι εργαζόμενοι ενήλικοι, που στην υστάτη προσπάθειά τους να αναστήσουν τον χαμένο τους ανδρισμό και αφού έχουν στο μεταξύ απαρνηθεί τους αλλοτινούς συμμάχους τους (άνδρες φίλους και γνωστούς), καταφεύγουν σε μια απελπισμένη εν τέλει παραδοχή της ήττας τους. Η παλιννόστηση της αρσενικής εξουσίας δεν έρχεται ποτέ. Ο ήρωας του «Fight Club» τρελαίνεται. Ο πρωταγωνιστής του «American Beauty» καταλήγει νεκρός. Πράγματι, δύσκολοι καιροί για αρσενικά.
ΠΗΓΗ
Όχι μόνο δεν αποτελεί είδηση η κουβέντα περί «μαρασμού» του πρώην ισχυρού φύλου, υποβάθμισης του ρόλου του, υπονόμευσης της ταυτότητάς του, αλλά έχει καταντήσει κλισέ.
Τώρα μια σειρά βιβλία και ταινίες πηγαίνουν τη συζήτηση λίγο παραπέρα.
Οι άνδρες-ήρωές τους βιώνουν έναν ακόμη πιο επικίνδυνο ψυχολογικό ευνουχισμό που απειλεί ως και την ίδια την ύπαρξή τους.
Τώρα μια σειρά βιβλία και ταινίες πηγαίνουν τη συζήτηση λίγο παραπέρα.
Οι άνδρες-ήρωές τους βιώνουν έναν ακόμη πιο επικίνδυνο ψυχολογικό ευνουχισμό που απειλεί ως και την ίδια την ύπαρξή τους.
Είναι δύσκολοι καιροί για άνδρες. Μπορεί να έχει ειπωθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, τώρα όμως μια σειρά από νέες ταινίες και βιβλία προβάλλουν έναν τύπο ευνουχισμένου αρσενικού, με την έννοια του μαρασμού του κλασικού ανδρισμού και της αποδυνάμωσης του ρόλου του στον σύγχρονο κόσμο. Κινηματογράφος και έντυπα εξετάζουν τον προβληματικό και αβέβαια ρόλο του αρσενικού σε μια εποχή όπου ο φεμινισμός έχει ήδη αμφισβητήσει τις νόρμες συμπεριφοράς και την καθιερωμένη άποψη που θέλει τον μεσοαστό άνδρα μοναδικό τροφοδότη της οικογένειας. Η ύπαρξη αυτού του μοτίβου δεν πρέπει να είναι απλή σύμπτωση, αλλά πραγματική συγκυρία.
Ακόμη και η σκληροπυρηνική φεμινίστρια συγγραφέας Σούζαν Φαλούντι παραδέχεται ότι οι άνδρες είναι πλέον το νέο καταπιεζόμενο φύλο. Στο καινούργιο της βιβλίο υποστηρίζει πως ο άνδρας έπαψε να είναι εκείνος που συντηρεί το ζευγάρι ή την οικογένεια, γίνεται στόχος περιγελαστικών σχολίων για τις κακές επιδόσεις του στο νοικοκυριό και χάνει ολοένα το κύρος του μέσα και έξω από το σπίτι.
Η Φαλούντι μιλάει για τη μεταμόρφωση του άνδρα σε κάτι που μοιάζει με τη νοικοκυρά της δεκαετίας του '50! Οπως λοιπόν η Αμερικανίδα εκείνης της εποχής ήταν αποκομμένη από τον αληθινό κόσμο και εκαλείτο να καλύψει το κενό της με τα ψώνια και την ενασχόληση με τη θηλυκότητά της, έτσι και ο σημερινός άνδρας, παραγκωνισμένος από τη γυναίκα μέσα στον μέχρι πρότινος ζωτικό του χώρο, αυτόν της εργασίας και των κοινών, καταφεύγει και αυτός με τη σειρά του στη θεραπεία της κατανάλωσης και στην ενασχόληση με τον ανδρισμό του με έναν ανδρισμό όμως που χτίζεται με τη βοήθεια γυμναστηρίων.
Το μανιφέστο του Χόλιγουντ
Η άποψη της Φαλούντι έγινε προφανώς το μανιφέστο πολλών αμερικανών παραγωγών, οι οποίοι μετέφεραν το θέμα στο Χόλιγουντ. Η ταινία του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ (έρχεται στην Ελλάδα το χειμώνα) και το «American Beauty» του Σαμ Μέντες, η καθεμιά με τον δικό της τρόπο παρουσιάζει άνδρες σε κρίση ανδρισμού.
Ο 42χρονος ήρωας του «American Beauty» νιώθει ότι είναι ένα μηδενικό, απεχθάνεται το αγύμναστο σώμα του και κατηγορεί τη γυναίκα του για την απώλεια της αυτοπεποίθησης και του ανδρισμού του. Στο «Fight Clud» ο Εντουρτ Νόρτον υποδύεται έναν νεαρό γιάπι που έχει σοβαρή ψύχωση με την απειλούμενη αρσενικότητά του. Για να κατανοήσει μάλιστα αυτή την πλευρά του εαυτού του, η οποία πιστεύει ότι του λείπει, παρακολουθεί μια ομάδα υποστήριξης για άνδρες με καρκίνο στα γεννητικά όργανα. Και όταν αυτό δεν έχει αποτέλεσμα κάνει το εντελώς αντίθετο: γίνεται μέλος μιας ομάδας δράσης αναρχικού και βίαιου χαρακτήρα.
Επιπλέον έχει εμμονή με την απόκτηση υλικών αγαθών, η οποία του δημιουργεί ένα κενό απελπισίας.
Αυτό το συναίσθημα προσπαθεί να ξορκίσει μέσω της παρακολούθησης των ομάδων ψυχολογικής υποστήριξης που τον φέρνουν σε επαφή με έναν περιθωριακό τρόπο ζωής και με την αναπόφευκτη προοπτική του θανάτου. Ούτε αυτή η απόπειρα όμως αποβαίνει επαρκής, καθώς το μόνο που πετυχαίνει είναι να εξαναγκάζει τους άνδρες να φέρονται και να μιλούν σαν γυναίκες: αρχίζουν να αγκαλιάζονται ομαδικά και να χρησιμοποιούν μια γλώσσα τρυφερότητας και συμπαράστασης.
Στο τέλος, σύμφωνα πάντα με τους Αμερικανούς συγγραφείς και σεναριογράφους, μένει μόνο ένα δίλημμα: να διαλέξει κανείς ανάμεσα στην αυθεντική αρσενική συμπεριφορά που παραπέμπει κατευθείαν στον βίαιο ρατσισμό και την πιο ήπια νοοτροπία, που όμως χάνει σε αρρενωπότητα και αγγίζει τα όρια της θηλυπρέπειας.
Η διαδικασία του ευνουχισμού παραμένει ωστόσο φορτισμένη με αβεβαιότητα, καθώς η αυτό-εξουσιοδότηση του ανδρισμού ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού με την αυτοκαταστροφικότητα. Η κρίση αρρενωπότητας είναι ως επί το πλείστον δείγμα των καιρών.
Ενα από τα συμπτώματα του φαινομένου (όπως περιγράφεται από τη Φαλούντι) είναι ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες ήταν θύματα του πατριαρχικού τρόπου σκέψης και οργάνωσης, γι' αυτό και θέλησαν κάποια στιγμή να βρεθούν στο πλευρό των γυναικών και να το αντιμετωπίσουν μαζί. Η πραγματικότητα όμως ίσως είναι ακόμη πιο δυσοίωνη. Η νέα έννοια του ευνουχισμού δεν είναι μια προσπάθεια να προκαλέσει ή να ανταγωνιστεί τον φεμινισμό, αλλά μια εκ βαθέων ανάγκη των ανδρών να νιώσουν κύριοι της μοίρας τους, ακριβώς όπως έκαναν οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους.
Το δράμα του αρχηγού
Εργασία και οικογένεια δεν παρέχουν πια ασφάλεια στον άνδρα. Εχει πάψει να είναι επικεφαλής όλων αυτών των πραγμάτων, όπου μέχρι πρότινος είχε τον πρώτο λόγο. Αντ' αυτού έχει βρεθεί να πληρώνει το δάνειο του σπιτιού, να στέλνει τα παιδιά να σπουδάσουν, να χαμογελά στα πάρτι που οργανώνει η γυναίκα του και ούτω καθεξής. Οι άνδρες βέβαια σπάνια μοιράζονται αυτού του είδους τα προβλήματα με τους φίλους τους. Οι περισσότεροι ζουν το δράμα τους στα κρυφά.
Στα νέα βιβλία και τις ταινίες περί ου ο λόγος, ο ψυχολογικός ευνουχισμός αποκτά την αληθινή διάσταση μιας απειλής για τα ανδρικά γεννητικά όργανα. Στο μυθιστόρημά του «Το Τσεκούρι» (ο τίτλος είναι μάλλον ενδεικτικός του περιεχομένου), ο εγκληματολόγος Ντόναλτ Γουέστλεϊκ βάζει τον μεσήλικα ήρωά του να φθάνει ως το φόνο για να εξασφαλίσει την επαγγελματική του θέση και όταν πάραυτα χάνει τη δουλειά του και υποφέρει από την ανεργία, η γυναίκα του τον αποκαλεί «πληγωμένο» και βρίσκει εραστή.
Είναι δύσκολο να μην παραλληλίσει κανείς τις μυθιστορηματικές συνθήκες αυτής της ταπεινωτικής ανικανότητας με την οδυνηρή αγωνία που βιώνουν σήμερα αναστατωμένοι έφηβοι και κακόκεφοι εργαζόμενοι ενήλικοι, που στην υστάτη προσπάθειά τους να αναστήσουν τον χαμένο τους ανδρισμό και αφού έχουν στο μεταξύ απαρνηθεί τους αλλοτινούς συμμάχους τους (άνδρες φίλους και γνωστούς), καταφεύγουν σε μια απελπισμένη εν τέλει παραδοχή της ήττας τους. Η παλιννόστηση της αρσενικής εξουσίας δεν έρχεται ποτέ. Ο ήρωας του «Fight Club» τρελαίνεται. Ο πρωταγωνιστής του «American Beauty» καταλήγει νεκρός. Πράγματι, δύσκολοι καιροί για αρσενικά.
ΠΗΓΗ
Μια απο τις παρακάτω κουβέντες θα έδινε πολλές λύσεις περι γενναιότητας του ανθρώπου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουβέντες ενός γενναίου ανθρώπου,
- Του παππού μου!
♦ Ο γενναίος άνθρωπος συνήθως υποφέρει χωρίς να παραπονιέται, ενώ ο αδύναμος παραπονιέται χωρίς να υποφέρει.
♦ Έχουμε 2 αυτιά και 1 στόμα, και με αυτήν την αναλογία πρέπει να τα χρησιμοποιούμε!
♦ Από τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση.
♦ Πιθανόν το μεγαλύτερο από όλα τα λάθη σου, είναι να μην γνωρίζεις κανένα!
♦ Κανένας άντρας και καμία γυναίκα δεν αξίζει τα δάκρυά σου. Ο μόνος που τα αξίζει, δεν θα σε κάνει ποτέ να κλάψεις…
♦ Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ανόητων είναι ότι προσέχουν τα σφάλματα των άλλων και δεν βλέπουν τα δικά τους.
♦ Η ευτυχία δημιουργεί φίλους. Η δυστυχία τους δοκιμάζει.
♦ Μπορείς να καταλάβεις την ποιότητα ενός ανθρώπου αν παρατηρήσεις πως συμπεριφέρεται σε αυτούς που δεν έχουν τίποτα να του προσφέρουν !
♦ Όποιος αγαπά το τριαντάφυλλο, αγαπά και τα αγκάθια του…
♦ Δυνατός άνθρωπος, είναι αυτός που όταν σηκώνεται όρθιος, η σκιά του καλύπτει τα προβλήματα του.
♦ Σ’ αυτήν την ζωή οι περισσότεροι από εμάς σκαρφαλώνουν τις ευθείες, ενώ ορισμένοι περιπατούν στις ανηφόρες !
♦ Ζήσε σαν να ήταν να πεθάνεις αύριο. Μάθε σαν να ήταν να ζήσεις για πάντα.
♦ Η τύχη τρέμει τον γενναίο και τρομοκρατεί τον δειλό.
♦ Οι άνθρωποι νομίζουν πως ξέρουν τι είναι δικαιοσύνη, ενώ στην πραγματικότητα ξεριζώνουν τα φτερά τους για χάρη μιας αυταπάτης.
♦ Δεν υπάρχει τόσο ταπεινωτική απάντηση, όσο η περιφρονητική σιωπή.
♦ Η συκοφαντία συνήθως χτυπάει τους άξιους ανθρώπους, όπως τα σκουλήκια ρίχνονται επάνω στα καλύτερα φρούτα.
♦ Οι κακοί άνθρωποι μοιάζουν με τις μύγες που σέρνονται πάνω από το ανθρώπινο σώμα και ασχολούνται μόνο με τις πληγές του.
♦ Η ευτυχία είναι ένα άρωμα. Δε μπορείς να ραντίσεις τους άλλους χωρίς να πέσουν μερικές σταγόνες πάνω σου.
♦ Η ικανότητα να συγχωρέσει είναι η ιδιότητα του δυνατού. Η αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούνε.
♦ Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες σε κάθε ευκαιρία και ο αισιόδοξος βλέπει ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία.
♦ Είναι προτιμότερο να αξίζεις τιμές και να μην τις έχεις παρά να τις έχεις και να μην τις αξίζεις.
♦ Εάν μια φορά λυπηθείς που δε μίλησες, εκατό φορές θα μετανιώσεις πως δεν έμεινες σιωπηλός.
♦ Την καλή διάθεσή σου πρέπει να δημιουργείς ο ίδιος, την κακή θα την εξασφαλίσουν οι άλλοι.
♦ Εάν δεν ειπώθηκαν οι αντίθετες γνώμες τότε πως θα διαλέξετε την καλύτερη.
♦ H κούραση κάνει να νιώθουμε τη χαρά που δίνει η ανάπαυση.
♦ Πάνω στην οργή σου ούτε να λες κάτι, ούτε και να κάνεις.
♦ Μη λες λίγα με πολλά λόγια, αλλά πολλά με λίγα λόγια.
♦ Η μεγαλύτερη μας δόξα δεν είναι ότι δεν πέφτουμε ποτέ, αλλά ότι ξανασηκωνόμαστε κάθε φορά που πέφτουμε.
♦ Ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο, τον αποκαλύπτει.
♦ Πλούσιος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που αξίζει πολλά και όχι ο άνθρωπος που έχει πολλά.
♦ Οι άνδρες που δεν μπορούν να συγχωρέσουν τα μικρά ελαττώματά των γυναικών, ποτέ δε θα έχουν την δυνατότητα να απολαμβάνουν τις μεγάλες αρετές τους.
♦ Στη γυναίκα όλα είναι καρδιά, ακόμα και το κεφάλι.
.......συνεχίζεται
♦ Ο φίλος που σπεύδει την ώρα της συμφοράς, αξίζει ολόκληρο όχλο φίλων που σπεύδουν την ώρα της επιτυχίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή♦ Η ζωή δεν είναι πρόβα. Η κάθε μέρα είναι πρεμιέρα.
♦ Τα πάντα γίνονται αδύνατα όταν νομίζουμε πως δεν μπορούμε να τα πράξουμε.
♦ Μη λες πάντα όσα γνωρίζεις αλλά γνώριζε πάντα όσα λες.
♦ Διάλεγε πάντα τον καλύτερο δρόμο – όσο κι αν δύσκολος μοιάζει, η συνήθεια γρήγορα θα τον κάνει εύκολο.
♦ Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να εύχεστε γι’ αυτούς που σας καταριούνται, να κάμνετε το καλό σ’ αυτούς που σας μισούνε.
♦ Ένα ψέμα κάνει το γύρο του κόσμου πριν η αλήθεια προλάβει να φορέσει το παντελόνι της!
♦ Απόφευγε ανθρώπους που προσπαθούν να μειώσουν τις φιλοδοξίες σου. Οι μικροπρεπείς άνθρωποι πάντα το κάνουν αυτό. Αλλά οι πραγματικά μεγάλοι, σε κάνουν να αισθανθείς ότι κι εσύ μπορείς να γίνεις μεγάλος.
♦ Ευχαριστώ όλους όσους μου είπαν ΟΧΙ. Γι’ αυτό έφτασα εδώ που έφτασα.
♦ Τον απασχολημένο άνθρωπο δεν τον επισκέπτονται οι τεμπέληδες. οι μύγες δεν πετάνε πάνω από την κατσαρόλα που βράζει.
♦ Η περηφάνια των μικρών ανθρώπων είναι να μιλάνε συνεχώς για τον εαυτό τους, και των μεγάλων ανθρώπων: να μη μιλάνε καθόλου για τον εαυτό τους.
♦ Αν κοιτάζεις μέσα σου, δεν θα μείνεις ποτέ απέξω.
♦ Ο εχθρός που ανακαλύπτει τα λάθη σου, είναι πιο ωφέλιμος, παρά ο φίλος που τα κρύβει.
♦ Μέσα στα σπλάχνα μιας απάνθρωπης κοινωνίας που τόσο μας πληγώνει, υπάρχει και αναπτύσσεται μια άλλη, διαφορετική κοινωνία, που ειρηνικά και αθόρυβα ζει και δημιουργεί οραματιζόμενη τ’ άστρα.
♦ Ζήσε…και ρούφηξε όσο περισσότερο μπορείς τις ομορφιές (όσες απέμειναν και όσες θα παραμείνουν ) αυτού του Κόσμου…
♦ Την νύχτα το μεγαλύτερο σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή.
♦ Το μυαλό δεν είναι σκάφος που το γεμίζουν αλλά φωτιά που την ανάβουν. Πλούταρχος
♦ Αυτός που κάνει μια ερώτηση είναι για πέντε λεπτά βλάκας. Αυτός που δεν κάνει την ερώτηση είναι βλάκας για μια ζωή.
♦ Αυτός που λέει ότι κάτι δεν μπορεί να γίνει, δεν πρέπει να διακόπτει αυτόν που το κάνει.
♦ Να τρως λιγότερο, να γεύεσαι περισσότερο.
♦ Καλύτερα να πας σπίτι και να φτιάξεις ένα δίχτυ, αντί να βουτάς για ψάρια στην τύχη.
♦ Αυτός που καβαλικεύει έναν τίγρη, φοβάται να κατέβει κάτω.
♦ Υπάρχει τύχη, όμως πάει και χτυπά τη γελαστή πόρτα.
♦ Στο ακίνητο και όχι στο τρεχούμενο νερό είναι δυνατή η αντανάκλαση.
♦ Υπάρχουν δυο είδη σιωπής: η σιωπή που προηγείται της ομιλίας και η σιωπή που έπεται.
♦ Αυτός που χτυπάει πρώτος, δείχνει ότι έχει ξεμείνει από επιχειρήματα.
♦ Όπως ξέρουμε, όλοι μας φοράμε μάσκες κι έρχετε κάποια στιγμή που δεν μπορούμε να τις βγάλουμε χωρίς να ξεκολλήσουμε μαζί τους κι ένα κομμάτι από το πετσί μας.
♦ Σημασία έχει η ένταση, όχι η διάρκεια. Μπορεί να φτάσεις εκατό χρονών και να μην έχεις ζήσει ούτε μια μέρα.
♦ Όπως οι χωρίς περιεχόμενο ασκοί φουσκώνουν με τον αέρα έτσι και οι χωρίς πνευματική υπόσταση άνθρωποι διογκώνονται από την έπαρση, την αλαζονεία, και την εσφαλμένη για τον εαυτό τους γνώμη.Σωκράτης
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που βολεύτηκαν στις συγκυρίες.